KUTLU DOĞUM İÇİN TİYATRO

KUTLU DOĞUM İÇİN TİYATRO

bu yıl kutlu doğum programında okulda çocukların oynayabileceği bir piyes arıyordum uzun zamandır.bulamayınca ben de kendim bir şeyler karalayım dedim..internetten de faydalanarak..sonunda böyle birşey çıktı ortaya..iyi mi oldu kötü mü oldu bilmiyorum ama ..yorumlarınızı bekliyorum..
GÜL DEVRİ ÇOCUKLARI
Oyuncular: Mehmet, Ebu Umeyr,Enes b. Mâlik, Yetim kız, Ebû Mahzûre, Hz.Hasan, Hz.Hüseyin

1.SAHNE

Mehmet elindeki topla oynayarak sahneye girer.Topa kafa ve diz vurmaktadır.
-ve gol ..top ağlarda..işte maç diye buna derim ben..
Birden gözü masanın üstündaki kitaba ilişir..
-Olamaz yarın son gün..nasıl da unuttum..saat de çok geç oldu..bu saatten sonra okuyamam okusam bile özetini çıkaramam..ah bu performans ödevleri..futboldaki performansıma göre not verseler ya!..o zaman bütün derslerim 100 olurdu..
Kitabı elinde çevirerek:
-Amma da kalınmış..arka sayfasına bakar ve:
-tam 80 sayfa.
Masaya oturur kitabı evirir çevirir saate bakar kitabın kapağını açar sonra vazgeçip tekrar kapatır eliyle gözlerini ovuşturur,masadan kalkıp bi tur atar
-yok..yok.. okuyamam ben bunu
sonra ani bir hareketle tekrar masaya oturuur kitabın kapağını açar ve başlar okumaya..sabaha kadar okumaya devam eder.
müzik eşliğinde bir ses:
-çocuklara karşı peygamberimizden daha şefkatli birisi yoktu..
namaz esnasında torunları sırtına biner onları rahatsız etmemek için secdelerini uzatırdı.
Kuşu vefat eden çocuğa taziyeye gitmişti..
Enes b. Mâlik diyor ki peygamberimizin yanında on sene kaldım bir kez olsun bana off demedi...
kafasını doğrultur ve:

-peygamber efendimiz (sav) döneminde bir çocuk olsaydım ah keşke onun dizinin dibinde otursaydım onun yanındaki çocuklardan biri olsaydım keşke ah ne kadar şanslı o çoocuklar kutlu eller tarafından başları okşanmış ne hissettiler kim bilir ne kaddar mutlulardı:
der sonra tekrar okumaya devam eder,

ve bir müddet sonra uyuya kalır:PERDE KAPANIR..

II.SAHNE

çöl gibi bir yere gelmiştir..
Mehmet: Burası da neresi? Nerdeyim ben?
Sen de kimsin? Dur, tahmin edeyim sen Ebu Umeyr\\\'sin.
Ebu Umeyr:sen de kimsin yabancı.nerden biliyorsun ebu umeyri,bana bir tek peygamberimiz böyle derdi.
Mehmet: (Performans ödevim için okuduğum kitapta okumuştum.) Neyse kuşun nerelerde göremedim.
Ebu Umeyr: Kuşum sizlere ömür.
Mehmet:yaa çok üzüldüm
Ebu Umeyr: Evet ben de çok üzülmüştüm ancak efendimiz duyar duymaz baş sağlığına gelince acım bir nebze olsun dindi
Mehmet:peygamberimiz sana taziyeye mi geldi hem de sadece bir kuş için!benim de bir kedim vardı.
Ebu Umeyr:ya demek sen kendileri seviyorsun.tıpkı ebu hüreyre gibi.ona kedicik babası derler .kedileri çok sever çünkü, kediler de onu sever ama.
Mehmet:evet kedim öldü ama , tıpkı senin kuşun gibi... bi arabanın altında kaldı.
Ebu Umeyr:araba mı o da ne?
Mehmet: araba ... ııııııı... araba deve gibi insanları taşıyan bi araç,ama bırak sen şimdi arabayı ...o kadar üzülmüşüm ki kedim ölünce ama peygamberimiz gibi beni teselli edecek biri yoktu yanımda herkes bi kedi için bu kadar ağlanır mı dedi.peygamberimiz gelseydi hiç ağlamazdım belki.
Mehmet:sen peygamberimizi gördün onunla yaşadın bana efendimizi anlatırmısın? Bilsen ne kadar merak ediyorum..
Ebu Umeyr:dur seni abimle tanıştırayım .peygamberimizi sana en iyi o anlatır.
Mehmet:abin mi abin de kim?
Ebu Umeyr:enes b. Mâlik.Annem abimi peygamberimizin hizmetine verdi.Abim Peygamberimizin yanıbaşında tam on yıl kaldı.
Ebu Umeyr:Daha demin buradaydı.Abi!..
Enes b. Mâlik: Efendim Ebu Umeyr...
Ebu Umeyr: abi bize peygamberimizden bahsedermisin.
Enes b. Mâlik:eba umeyr sana kaç defa anlattım sıkılmadınmı
Ebu Umeyr:hiç sıkılırmıyım abicim hem bak misafirimiz de dinlemek istiyor
Enes b. Mâlik: Peki o zaman anlatayım..Ben de anlatmaktan sıkılmam.annem peygamberimize beni hizmet etmem için vermek istedi.bunu okadar çok istiyordu ki peygamberimiz de kabul etti.işte o zaman benim için mutluluk dolu bir on yıl başlamış oldu.peygamberimizin yanında 10 yıl kaldım.hiç bir gün bana of demedi beni azarlamadı
hiç unutmam bir gün benden bir yere gitmemi istemişti ben de kabul ettim yarı yolda arkadaşlarımın oynadığını görünce ben de oynamaya başladım bir müddet sonrada oyuna dalıp yapmam gereken işi unutmuştum
Mehmet:eyvah.!
Enes b.Mâlik:Sonra peygamberimiz geldi beni oynarken buldu enescik dediğimi yaptınmı dedi o tatlı sesiyle..ben de hemen gidiyorum efendim dedim
bana kızmadı darılmadı..unutkanlığımı yüzüme vurmadı..işte böyle..peygamberimizle geçirdiğim yıllar hayatımın en güzel yıllarıydı..
yetim kız:Selamun aleyküm
topluluk:aleyküm selam
yetim kız:burdan geçiyordum da konuşmalarınıza kulak misafiri oldum. peygamber efendimizden bahsettiğinizi duyunca ben de bir anımı anlatayım dedim.medine de bir bayram sabahı çocuklar neşe içinde gülüp oynarken aklıma babam gelmiştide bi köşecikte ağlamaya başlamıştım.birden bir el okşadı başımı .niçin ağlıyorsun evladım dedi.ben de \\\"babamı hatırladım bu yüzden ağlıyorum geçen bayram bizimleydi şimdiyse yok son savaşta peygamberimizle gitti onunla yan yana dövüştü şehit oldu insan böyle yetim kalınca elbet ağlar dedim.başımı okşayan o elin sahibi:
-sil gözünün yaşını yavrucuğum,kaldır başını bak sana ne diycem.istermisin senin baban ben olayım fatma ablan ayşe de annen olsun.bu teklifime ne dersin?dedi
bunları duyunca anlladım ki derdimi döktüğüm bizzat peygamberimizin kendisiydi.biraz şaşkınlık biraz heyecan ama en çok sevinçle karışık kafamı sallayabildim olur manasında.efendimiz elimden tutup beni hane-i saadete götürdü artık sevinçle yürüyordum medine sokaklarında.
Benim de bir babam vardı artık!hem öyle bir baba ki,dünyada bulunmaz eşi..böyle babası olan kim sevinmez ki?..hem yüreği şefkat dolu ayşe annem vardı benim..saçlarımı tarayan elbiselerimi, giydiren bir de fatıma ablam..işte bu yüzden çok sevinçliydim..dünyalar kadar mutluydum.o günleri hatırlatmakla beni ne kadar mutlu ettiniz bilemezsiniz..Haydi selametle kalın..
ezan sesi gelir..
Mehmet: ezan okunuyor.ne kadar da güzel okuyor!yoksa bu ses Hz. Bilal\\\'in mi?
Ebu Umeyr: Hayır hayır Ebu Mahzure bu ..
Mehmet: Ebu Mahzure mi? Doğrusu adını hiç duymamıştım..
Ebu Umeyr: ebu mahzure de peygamberimiz\\\'in müezzinlerindendir.Hadi mescide gidelim hem onunla da tanışmış olursun..
Mehmet: Haydi..

PERDE KAPANIR
III.SAHNE

Ebu Umeyr:İşte orda!
Mehmet:ne kadar da uzun saçları var.
Ebu umeyr: Selamun aleyküm
Ebu Mahzure: Ve aleyküm selam
Mehmet:bi şey sorsam...saçlarınız neden bu kadar uzun neden kestirmiyorsunuz?
Ebu Mahzure:o saçları nasıl kestiririm,osaçları kim okşadı biliyormusun sen!!
Mehmet:yoksa peygamberimiz mi
Ebu Mahzure:evet peygamberimiz..peygamber taif\\\'e giderken konaklamışlardı ben henüz çocuktum ezan okunurken arkadaşlarımla gülüp onları eğlendirmek için müezzinin söylediği cümleleri taklit ediyor ezanla dalga geçiyordum.çocukluk işte..o sırada mescide yürüyen peygamberimiz benim halimi görerek yanıma yaklaştı bana ne dedi biliyormusun
Mehmet:ne dedi?
Ebu Mahzure: ne kadar da güzel sesin var!şaşkınlıktan dona kalmıştım ve mübarek elleriyle saçlarımı okşadı ardından kabe-i muazzamadada bu güzel sesinle ezan okur musun\\\" diyerek beni elimden tutup mescide götürdü..o günden sonra mescitte müezzinlik yapmaya başladım..okşadığı saçlarımı da hiç kestirmedim.
Ama size onu en güzel torunları anlatır.
Mehmet:Evet onları tanıyorum.Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin..Ama Onları nerden bulabilirim?
Ebu Mahzure:Mescid-i nebevinin avlusunda sohbet ediyorlardı.Oradadırlar şimdi gidersen yetişirsin.
Mehmet: vakit kaybetmeden gideyim öyleyse haydi Allah\\\'a ısmarladık...
topluluk: haydi güle güle..
PERDE KAPANIR

IV.SAHNE
Mehmet:Selamun aleyküm ..Sizler peygamber efendimiz\\\'in mübarek torunları olmalısınız..
Hz.Hasan:evet ben Hasan bu da Kardeşim Hüseyin ama sen de kimsin nerden geliyorsun nereye gidiyorsun bu üzerindeki acayip kıyfatler de ne
Mehmet:Ben Mehmet uzak bir zamandan geliyorum diyebilirim.Nasıl geldiğmi ben de bilmiyorum ama..Peygamberimizi görmeden sevmiş bir çocuğum sadece.Siz torunlarısınız..Bana Onu anlatabilir misiniz.
Hz. Hasan:Elbette..biz küçükken peygamber efendimiz bizi iki omzuna bindirirdi.Hüseyni bir omzuna beni bir omzuna.Bu durumu görenlerden biri ne güzel bineğiniz var demişti de efendimiz bizim hakkımızda onlar da ne güzel binicilerdir ama demişti
Hz. Hüseyin: Ne kadar güzeldi o yıllar bir keresinde de Peygamberimiz sav bir yere davetliydi.Beni de yanında götürmek istedi..Bu sırada ben de arkadaşlarımla oyun oynuyordum.Beni yakalamaya çalışınca kaçtım.Ama sağa sola sallanarak koşuyordum.Sevgili Peygamberimiz sav beni yakalayana kadar taklidimi yaptı ve yakaladıktan sonra da kucaklayıp öptü.Sonra Hüseyin benim ben de Hüseynin dedi.Bizim evimize geldiğinde önce bizimle ilgilenir daha sonra anne babamızla görüşürlerdi.
Hz. Hasan:Peygamberimiz bizi çok sever onlar benim iki reyhanım derdi.
Mehmet:ne kadar güzel..ne mutlu size..

V.SAHNE
İçeriden annesinin sesi gelir:
-Mehmeet! Oğlum kalk okula geç kalacaksın..
Mehmet masadan başını kaldırır uyku mahmuru gözlerini elleriyle oğuşturarak açmaya çalışır..bi koku duyar gözlerini açar masasının üzerinde bir gül vardır gülü burnuna götürür kokusunu içine çeker yüzünde bir tebessüm vardır ve şöyle mırıldanır.
-Gül devrinde çocuk olmak ne kadar da güzelmiş....SON

hvadi tarafından kaleme alınmıştır..dindersiforum

1SAHNE

( Arka fonda akşam ezanı okunmaktadır Ezanın bitimiyle birlikte sahne aydınlanır Ayşe bir kenarda seccadesinin üzerinde namazının son rekatını kılmaktadır Diğer tarafta, annesi bir koltuğun üzerinde elindeki Kur’an-ı Kerim’i dudaklarını kıpırtadarak sessizce okumaktadır Namazını bitiren Ayşe seccadesini toplayarak bir kenara koyar ve annesinin yanına gelir, dizlerinin dibine oturur)

(Kur’an okumasını bitiren anne “sadakallahülazim” diyerek Kur’an’ı öper ve yandaki masanın üzerine koyar ve kızına döner)

Anne: Allah kabul etsin kızım

Ayşe: Amin anneciğim Allah Razı olsun

Anne: Kızım biliyorsun bu akşam Mevlid Kandili Arkadaşlarınla ne yapacağınıza karar verdiniz mi?

Ayşe: Evet anneciğim İnşallah yatsı namazını kıldıktan sonra Haticelerin evinde toplanıp Kur’an okuyacağız
Sonra Peygamberimiz(sav)e yüzlerce salatu selam getirip, O’nun hakkında arkadaşlarımızla sohbet edeceğiz

Anne: Çok güzel kızım Allah gecenizi mübarek eylesin, Sevgili Peygamberimiz(sav) i sizin ve bizim hakkımızda şefaatçi eylesin İnşallah

Ayşe: Amin

(Ayşe ayağa kalkar ve çantasından bir kitap çıkararak annesinin yanına gelir tekrar yanına oturur Annesi merakla kızına sorar)

Anne: Ne kitabı o kızım?

Ayşe: Bu bir şiir kitabı anneciğim İçinde Peygamberimiz hakkında çok güzel şiirler var Bugün okulda bir öğretmenimizin elinde gördüm Kendisinden müsaade isteyerek kitabı biraz inceledim İçinde o kadar güzel şiirler vardı ki anneciğim, kitaptan başımı kaldıramadım Öğretmenim kitaba ilgimi görünce okumam için bana verdi Ben de düşündüm ki bu akşam arkadaşlarımızla yapacağımız sohbette bu kitaptan istifade edebiliriz

Anne: Çok güzel düşünmüşsün kızım Peki Ayşe o kitaptan benim için bir şiir okur musun?

Ayşe: Elbette anneciğim Hatta bir iki tanesini ezberledim bile Sana onlardan birini okuyayım

(Ayşe kitabı annesine verir, oturduğu yerden ayağa kalkar, yüzü salona dönük bir şekilde şiiri okumaya başlar, aynı anda fon müziği çalar-sultanım-)


Derdimendim yâ Rasûlallah, devâ ol derdime,
Destgir ol, yâ Habiballah, bu asî mücrime!
Sen şefâat kânı varken, yalvarayım ben kime?

Ben Rasûl-i Kibriyânın, bülbül-ü nâlânıyım
Mücrimim gerçi, cemâl-i Mustafâ hayrânıyım

Bûy-i vaslındır, muattar eyleyen sünbülleri,
Nur cemâlinden eserdir, bağ-ı aşkın gülleri,
Gül cemâlindir Habîbim, mesteden bülbülleri,

Ben Rasûl-i Kibriyânın, bülbül-ü nâlânıyım
Mücrimim gerçi, cemâl-i Mustafâ hayrânıyım

Cânını cânâne kurban eyliyor pervâneler,
Bezm-i vaslın neş’esinden, gaşyolur mestâneler,
Aşıkın gözyaşlarından, doldu hep peymâneler,

Ben Rasûl-i Kibriyânın, bülbül-ü nâlânıyım
Mücrimim gerçi, cemâl-i Mustafâ hayrânıyım

Ermek istersen, O şâh’ın himmet-ü imdâdına,
Cânü dilden âşık ol sen; “İsm-i zât” evrâdına,
Ses verir (Ulvî); melekler âteşin feryâdına,

Ben Rasûl-i Kibriyânın, bülbül-ü nâlânıyım
Mücrimim gerçi, cemâl-i Mustafâ hayrânıyım

(Şiir bittikten sonra sahne kararır ve arka fonda Salat-ı Ümmiye-Itri Tekbir- çalmaya başlar)


2 SAHNE

(Fon müziği yavaşça kesilirAyşe annesinin dizine başını yaslamış bir vaziyettedir Annesi elinde bir mendille gözlerini silmektedir Ayşe başını kaldırarak annesine sorar)

Ayşe: Anneciğim sana bir şey sorabilir miyim?

Anne: Tabi ki evladım

Ayşe: Din Kültürü dersinde öğretmenimiz, Yüce Allah’ın Kur’an-ı Kerim’de peygamberimizin alemlere rahmet olarak gönderildiğini belirten ayeti okuyarak bunun ne anlama geldiğini araştırmamızı istemişti Bana biraz bundan bahseder misin?

Anne: Elbette kızım Sana bildiğim kadarıyla O’nun niçin alemlere rahmet olarak gönderildiğini anlatmaya çalışayım Öncelikle bilmelisin ki ayet-i kerimede geçen “alemler” ifadesi çok ama çok önemlidir Bu ifade O’nun gönderilişinin sadece insanlar için değil bütün canlılar, hayvanlar, bitkiler, hatta cansızlar için yani bütün mevcudat/varlık alemi için bir rahmet olduğuna işarettir

Sevgili kızım;

O gelmeden önce bütün dünya karanlıklar içindeydi Adı cahiliyye olan kapkaranlık bir dönemBuradaki cehalet ilmin karşılığı olan cehalet değildi Kur’an-ı Kerim’in ifadesiyle; iman ve inancın zıddı olan küfrün yani inkarın adı olan cehaletYani karanlıkyani zulüm

(Sahne kararırFonda müzik çalmaya başlar-Çağrı- Anne ve Ayşe sahneden çekilirler Sahneye karaltılar içinde insanlar doluşurlar Gürültüler içerisinde sağa sola koşuşturup dururlar Anne bir köşeden anlatmaya devam eder)

Peygamberimiz Aleyhisselâm İslâm Dinini insanlara bildirmek vazifesiyle gelmezden önce, insanlık âlemi iki büyük devletin tesiri altında yaşıyordu Bunlar Peygamberimizin memleketi olan Arabistan Yarımadasına komşu bulunan Bizans ve İran Devletleri idi

İnsanların inandıkları, yolunda gittikleri dinler arasında Hıristiyanlık, Musevîlik mecusîlik ve putperestlik hüküm sürüyordu Fakat Bizanslıların, Romalıların inandıkları din olan Hıristiyanlık, İncil'in eski devirlerden beri değiştirilip aslından uzaklaşılmasıyla İsa Aleyhisselâmın getirdiği dinle büyük ölçüde ilgisini kesmişti

(Konuşma durur Arada “Lat, Menat, Uzza, Hubel, Ey göklerdeki babamız, Ey Zerdüşt bizi koru, Tanrımız Yehova bize yardım et” sözleri ve inleme sesleri duyulur)

(Sesler kesilir Koşuşturma ve konuşma devam eder)

Üstelik Roma medeniyetinin putperestliği, kötü ahlâkı, her türlü perişanlığı da dinî inançlara karıştırılmış, iş çığırından çıkmıştı Papazların şahsî düşüncelerine göre, din hükümleri çıkarttıkları, para ile Cennet sattıkları, günahkârları afvetme gibi hayâllere daldıkları Hıristiyanlığın bir de üçlü ilâh sapıklığına bulaşmasıyla da hak dinle uzaktan yakından hiç ilgisi kalmamıştı

Yahudilerin sahip çıktığı Musevîlik ise, yine bu milletin kendi sapıklıklarını din içine sokmalarıyla, Musa Aleyhisselâmın getirdiği şeriattan uzaklaşmıştı Yahudiler, kendi peygamberlerinden sonra yeni bir şeriatla gelen İsa Aleyhisselâma düşmanlık yapmakla da hak yoldan tamamiyle mahrum olmuşlardı


İranlılar da, Mecusîlik adı verilen ateşperestlik yani ateşe tapma gibi sapık bir dinin içindeydiler

(Konuşma durur Bir kişi koşarak ortaya içinde ateş yanan bir kap getirir ve yere bırakır İnsanlar bu ateşin etrafında secdeye kapanır kalkarlar, anlaşılmaz sesler çıkarırlar Kap daha sonra sahneden çıkarılır Koşuşturma ve konuşma devam eder)

Araplar içerisinde İbrahim Aleyhisselâmın şeriatı üzerine devam eden, Allahü Teâlâ'nın birliğine iman eden "Hanifler" de vardı Ancak bunlar adetleri belli olacak kadar az bir sayıdaydılar

Arapların bir çoğu ise putlara tapıyorlardı Dağdan getirdiği odun parçasını yontarak tanrı ediniyor, kendi eliyle yoğurup şekil verdiği helvayı put yaptıktan sonra acıkınca yiyordu Kabe 360 kadar putla doldurulmuştu İnsanlar Allah’ı bırakıp bu putlara tapınıyorlar, onlardan yardım istiyorlardı

(Konuşma durur Sahneye heykel şekli verilmiş bir karton getirilir, insanlar heykele doğru eğilerek, öper gibi yaparak etrafında dönerler Ellerini yanlara açarak secdeye kapanır kalkarlar Anlaşılmaz seslerle “Lat , Menat, Uzza,Hubel bize yardım et, bizi koru” şeklinde yalvarır gibi sesler çıkarırlar Sesler kesilirHeykelin etrafında dönmeler ve secdeler sürerken konuşma devam eder )

Yaratılış gayesi Allah'ı bilip tanımak ve O'na layıkı vechiyle kul olmak olan insanoğlu, tarihin bazı dönemlerinde Peygamberlerin üstün gayretleri ve rehberliği sayesinde tevhid akidesine bağlı kalmış, bazan da zulüm ve haksızlığa dalarak dalalete düşmüştür Bu gibi durumlarda Cenab-ı Hak Peygamberlerle insanların yardımına yetişmiştir İşte milâdî 7asırda da dünyanın her tarafı zulümler, karanlıklar ve sapıklıklar içindeydi Öyle ki, insan ya vahşi, zalim, merhametsiz ve kaba bir mahluk, yahut esir, mazlum ve mağdur bir varlıktı Dünyanın her tarafında kötülükler, ahlaksızlıklar zulümler insanlığı inim inim inletiyordu

O zamanın Arabistanında her şey aslî hüviyetinden uzaklaştırılmış, içki korkunç bir alışkanlık haline gelmiş, yalancılık ve dolandırıcılık alabildiğine yayılmış, faiz alıp vermek servetleri sömürme noktasına varmış, kabalık ve zulüm, ahlaksızlıklar, yol kesmeler, adam öldürmeler, mazlumlara, fakirlere eziyetler tahammül edilemiyecek bir seviyeye ulaşmıştı Bütün insanî değerler ters yüz edilmiş, fazîletler ayıp; ayıp ve kusurlar ise birer fazîlet gibi itibar görmeye başlamıştı Canavarlık alkışlanıyor ve insanlık horlanıyordu Kurtlar çoban olmuş çalım çakıyor; koyunlar bu merhametsiz çobanların elinde inim inim inliyordu Fuhuş, zina, ahlâksızlık öyle yaygınlaşmıştı ki, çoğu kimse babasını bilmiyor ve tanımıyordu Haseb ve nesep bütün bütün kuruyup gitmişti İçki ve kumar hiç de ayıp sayılan şeyler değildi İhtikâr normal bir hâdise gibi değerlendiriliyor, çeşit çeşit kandırmacalarla insanlığın kanını emmek marifet ve akıllılık sayılıyordu

Hele bir zulüm vardı ki İnsanın kanını donduracak dehşette öyle bir canavarlık vardı ki Allahım Bu ne korkunç, bu ne anlatılmaz bir zulümdü

3SAHNE

(Konuşma ve müzik durur Sahne bir anda boşalır Bir erkek ve kucağında çocuk olan bir kadın sahnede belirirlerSahne aydınlanır)

Erkek: Kadın! Sana ver diyorum o çocuğu

(Erkek bir taraftan çocuğu çekmeye çalışır Kadın çocuğa sımsıkı sarılmıştır)

Kadın: Hayır, hayırAsla!

Erkek: Sana ver diyorum! İnsanlar arasında itibarım kalmadı Şerefim beş paralık oldu

Kadın: HayırBu canavarlığı yapamazsın Ne yaptı bu çocuk sana? Neden onun canına kıymak istiyorsun?Neden?

Erkek: Ondan kurtulmalıyım İnsanlar benimle “yine kız çocuğun mu oldu?” diyerek alay ediyorlar Buna tahammül edemem Ver ver diyorum Yoksa seni de öldürürüm

Kadın: Sen nasıl bir insansın? Hangi insan evladına böyle bir kötülük yapar?Allahtan hiç mi korkmazsın? Nolur yapmaNolur Nolur

(Erkek çocuğu çeker alır Ve sahneden çıkarKadın feryat ederek yere kapanır ve ağlamaya başlar)

Kadın: AllahımAllahım Ey Yüceler yücesi RabbimNolur yardım et Yardımını gönder Ey Rabbim Bizi bu zulümden kurtar Allahım Kurtar AllahımKurtar Allahım

(Sahne kararırFondan müzik sesi gelir-Çağrı-Anne yeniden konuşmaya başlar)

Bütün bir beşeriyet canı dudağında ve herkesin umudu gelecek son kurtarıcıdaİnsanlık, içinde bulunduğu bu zulümattan kurtulmak, kendilerini karanlıklardan aydınlığa çıkaracak, geleceği asırlar öncesinden müjdelenmiş O Kutlu nebinin gelmesini büyük bir umutla bekliyorlardı O ki HzKur’an’ın tebliğcisi, hakkı batıldan ayıracak Nur-u Furkan’ın habercisi, insanlığa, kaybettiği insanlığını yeniden öğretecek muallimdi O kainatı yoktan var eden Allahu Azimü’ş-Şan’ın Kutlu Elçisi, Alemlere Rahmet Olarak gönderdiği sevgili HabibiydiO, Hzİbrahim’in duası, Hzİsa’nın muştusu olan iki cihan serveri HzMuhammed Mustafa(sav)di

(Konuşma ve müzik durur Sahne aydınlanır)

4SAHNE

(Fon Müziği çalar-Itri Tekbir-Oyuncular birer birer sahneye çıkmaya başlarlar Her biri sahnedeki yerini alırken sözlerini söylerler)

1oyuncu: Göz seni görmeli, ağız seni söylemeli
Hafıza seni anmak ödevinde mi

2oyuncu: Bütün deniz kıyılarında seni beklemeli
Sen eskimoların ısınması, sevgililer mahşeri

3oyuncu: Aklım yeni bir akıldır çiçeklerden
Mantığım mantığın üstünde yeni
İçimde Nuh'un en yeni tufanı
Dünyaya ayak basıyorum yeniden

4oyuncu: Göz seni görmeli ağız seni söylemeli
Bütün deniz kıyılarında seni beklemeli

5oyuncu: Yüzlerce yıl geçiyor belki bir bulut geçiyor
Ben yeni doğmus bir çocuk gibi
Herkesin konuştuğu dilden mahrum
Ama yepyeni bir dil konuşmanın sevinci

6oyuncu: Bütün deniz kıyılarında seni anmalı
Sen buzulların erimesi, eskimoların ısınması

(Bütün oyuncular bir dizleri üstünde yere çömelirler Başları önlerine eğiktir Sırası gelen oyuncu başını göğe çevirerek ve ellerini kaldırarak sırayla sözlerini söyler Sözlerini söyledikten sonra başları ve elleri aynı vaziyette beklemeye devam eder)

1oyuncu: Gel ey Şah-ı Rusul! Gel ki şafaklar tutuşsun!

2oyuncu: Gel ey Kutlu Nebi ! Gel ki nurunla karanlıklar boğulsun!

3oyuncu: Gel ey Mazlumların Sığınağı ! Gel ki zulüm artık yok olsun!

4oyuncu: Gel ey Asırlardır Beklenilen! Gel ki güneş artık doğsun!

5oyuncu: Gel ey Alemlere Rahmet Olan! Gel ki dünya rahmetinle dolsun!

6oyuncu: Gel ey bir ismi Mustafa olan, Gel ey bir ismi Ahmed!

Bütün oyuncular hep birlikte: Allhümme salli ala Muhammed!


(Sahne kararır Fonda müzik çalmaya başlar-Taleal Bedru- İnsanlar ellerinde mumlarla sahneye doğru koşmaya başlarlarSahnede sağa sola koşarlarken “O geliyor O geliyor Müjdeler olsun Müjdeler olsun! O geliyorAllahım sana şükürler olsun! Rabbimiz sana hamdolsun! O geliyor O geliyor Müjdeler olsun Müjdeler olsun! O geliyor” diyerek koşuşturmaya devam ederler Sonra sahnenin ortasında toplanarak ve elleri havada, hep bir ağızdan “Alemlere Rahmet geliyor” derler Müziğin sesi yükselirPerde kapanır)


*********************0o0*************************************



piyes

http://www.mumsema.com/misafir-sorulari/112257-kutlu-dogum-haftasi-piyes.html



Piyes

HZ: VAHŞİ (RA)

Sunucu Konuşması: Bütün dünyayı müthiş bir şekilde dikenler istila etmişti insanlık dikenler içinde kala kala dikenleşmiş, güller hoyratça koparılıp atılmıştı
Dikenler içinde bocalayan insanoğlu, gülleri görecek incelik ve gözlerin de kaybetmişti bundan dolayı güle hasret gönüller de sivri dikenlerin istilasına uğramış, sürekli kanayıp duruyordu
Mekke müşriklerinin intikam hazırlığı tam bir sene sürdü bedir savaşının intikamını almak, Peygamber Efendimiz başta olmak üzere bütün Müslümanları kılıçtan geçirmek için yemin üzerine yemin ederek ilerliyorlardı
Cübeyr, Ebu Süfyan, İkrime bin Ebu Cehil gibi önde gelen müşriklerin ilk hedefleri Peygamberimiz (sav) ve ahzreti Hamza idi… Peki neden Hz Hamza (ra)? Neydi onun suçu?
Bedir savaşında Mekke müşriklerinin en önde gelen adamlarını öldürmüştü Hz Hamza (Ra)… Cübeyr’in amcası, Hint’in babası, kardeşi ve amcası da bunların arasındaydı Bu yüzden Cübeyr ve Hint’in intikam ateşi herkesten daha alevliydi peki kim yapabilirdi? Kim gözünü kırpmadan öldürebilirdi Hz Hamza’yı?
Adı Vahşi’ydi onun, Vahşi bin Harp!
En zalim müşriklerden Cübeyr’in kölesi… Canavar adam, canavar zihniyet içinde, Vahşi’yi de canavar gibi yetiştirmiş, İslam düşmanı yapmıştı…
Müşrikler bedir yenilgisini ve önde gelen adamların kaybetmenin intikam hırsıyla ordu oluşturmuş, bütün güçleriyle Müslümanların üzerine gelmişlerdi
İşte Vahşi en belirgin yönüyle ilk defa o zaman çıkmıştı sahneye… Müşrikler intikam peşindeydiler ve Vahşi2nin payına da Hz Hamza düşüyordu Hz Hamza, Vahşi’nin hürriyetinin bedeli olarak konmuştu önüne… ve Uhud savaşında mızrağıyla Hz Hamza’yı şehid ederek kavuşmuştu hürriyetine…
Peygamber Efendimiz (sav) tarafından hakkında ölüm emri verilen Vahşi uzun yıllar saklanmıştı Mekke’nin fethine kadar Taif’te saklanmış, Taif halkının müslüman olmasıyla yaşayacak yer kalmamıştı onun için yeryüzünde… Müslüman olan eski arkadaşları Vahşi2yi de İslam’a davet etmişlerdi Şimdiye kadar hep dikenler içinde yetişmiş, kan ile büyümüş, güle ulaşmamıştı hiç… Kin ve intikam ile büyümüştü Ama dikenlerinde zamanla güle döndüğünü görüyordu şimdi…Öyleyse o da yönelmeliydi güle…


1 SAHNE

Hz Vahşi: Müslüman olmak… benim için de böyle bir şey mümkün mü? Ben de müslüman olabilir miyim? Bana Hamza’yı öldürtenler, onun şehit olmuş vücudunu parçalayanlar bile müslüman olduktan sonra ben neden olmayayım? beni de affeder mi acaba? Bıktım vahşet içinde bocalamaktan, kandan, kinden, öfkeden, intikamdan bıktım! Aşka yönelmek istiyorum, aşka! Sevdaya yönelmek, sevdalanmak istiyorum! Sana yönelmek istiyorum Ya Resulallah!
Fakat Peygamberle karşı karşıya gelmek, göz göze gelmek… Ah, bu benim için nasıl zor! Hz Hamza’nın hayali Uhud gününden beri gözümün önünden hiç gitmedi O, Peygamber (sav)’in en sevdiği amcası…Ve… ben onu öldürdüm…
Ne yüzle geleceğim sana ey Nebi! Ama geleceğim… “geldim, insan olmaya geldim” diyeceğimYoruldum, bittim, tükendim, düştüm işte yollarına!
Geliyorum ya Rasullah! Sana geliyorum Bıktım bu kaçıştan, şeytana kölelikten bıktımSalat ve selam sana olsun ey ’ın Resulü… Gelip mübarek huzuruna çıkmaya yüzüm yok! Bu yüzden önce salat ve selamlarımı gönderiyorum…
Es- selat-ü ve’sselam-u aleyke Ya Rasulallah!

( Oyuncu salavatı söylerken sahnenin arkasına gerilemeye başlar ve perde kapanır)
2 SAHNE
Sunucu Konuşması Mescitte, peygamber Efendimiz (sav) ve oturmuş olan sahabeler sohbet etmektedir ( Peygamber Efendimiz (sav) için hazırlanan yeri perde kapatır Sadece rahle görünür)
( kapı çalar ve sahabelerden biri kapıya yönelir)
1 Sahabe: Kim o?
Hz Vahşi: (Yumuşak bir sesle) Yaptıklarıma pişman olarak tövbe etmeye geldimizinleri olursa Peygamber (sav)’in huzurunda iman etmeye geldim
1 Sahabe: ( Peygamberimiz (sav) için hazırlanan yönde bulunan rahleye eğilip) Efendim, huzurunuzda iman etmek istediğini söyleyen biri var kapıda ( Sahabe tekrar kapıya yönelir, gelen kişiye Peygamber (sav)2in bulunduğu yeri işaret ederek) Buyrun, (der)
Hz Vahşi: ( Başıyla kapıyı açan sahabeye selam verirPeygamberimiz (sav)’ e doğru ilerlerkapalı olan yüzünü bir yandan açmaktadır) Eşhedü en lailahe illallah, ve eşhedü enne Muhammeden abduhu ve rasulüh Ben Vahşi, Ya Resulallah!
1Sahabe: Demek Vahşi sensin! ( Yerinden kalkıp, eline kılıcını alır) ne yüzle geldin Peygamberimiz( sav)’in karşısına?
2 sahabe: ( arkadaşının elini tutarak) Sakin ol kardeşim
( Sahabelerden biri Peygamberimiz (sav)’in oturduğu yere eğilerek O’nun söylediklerini dinler)
2 sahabe: Efendimiz, amcalarını nasıl şehit ettiğini bir de bize anlatmanı istiyor Ey Vahşi!
Hz Vahşi: ( Mahzun bir sesle) Savaş esnasında bir kayayı kendime siper edindim Onu gözetlemeye başladımsavaştığı için o beni fark etmedi Bir ara bana iyice yaklaştığını gördüm O sırada mızrağımı…
1 Sahabe: ( Hz Vahşi’nin sözünü keserek) Peygamber Efendimiz’i çok üzdün Vahşi! Sus artık, sus! Eğer yaşamak istiyorsan, kalkıp git buradan, haydi!
2 Sahabe: Dur, ey kardeşim! Rasulullah onu rahat bırakmamızı istiyor
1 sahabe: Anam, babam, canım sana feda olsun Ya Rasulallah!
2 sahabe: ( Peygamberimiz (sav)’i dinledikten sonra) Ey Vahşi, Efendimiz (sav) seni gördükçe amcasının parçalanmış mübarek vücudu gözlerini önüne geldiği için, mümkün oldukça seninle yüzyüze gelmek istemiyor ona görünmemeni ve mübarek yüzlerine bakmamanı istiyor
Hz Vahşi: ( Boynu bükük, ağlayan bir sesle, kalkıp geriye doğru yürür) Olur Ey ’ın Resulü! Gül yüzünüze bakamam artık! Gül yüzünüze bakamam!

( Yakma ey can ilahisi söylenir)

Firkatin narıyla gönlüm yan olur püryan olur
Varliğin zevku sefadır yokluğun giryan olur
Ay yüzün gören gözlerim mest olur hayran olur
Yakma ey can yakma kalbim ateş-i suzan olur

Dem bu demdir dem bu demdir
Dem bu demdir dem bu dem

Ahi aşka düşen aşık bülbül-i nalan olur
Cani bülbül ol gülşende aşk ile devran olur
Gül yüzün gören gözlerim mest olur hayran olur
Yakma ey can yakma kalbim ah ile efgan olur


Dem bu demdir dem bu demdir
Dem bu demdir dem bu dem

Vuslatın aşkıyle gönlüm şad olur şadan olur
Derd-i aşkın neyleyim ki derdime derman olur
Nur yüzün gören gözlerim mest olur hayran olur
Yakma ey can yakma kalbim ateş-i niran olur



3 SAHNE

(Gül yüzünüze bakamam Ya Rasulallah! Hiç bakamam artık diyerek gelen Vahşi (ra) sahneye gelir Birkaç adım attıktan sonra bayılır)
3 Sahabe: Biri yatıyor yerde! (seslenir) Kardeşim! Kardeşim! Aaa, bayılmış galiba!
4 Sahabe: ( yerde yatanın yüzünü görür ve) Efendimiz’i can evinden vuran Vahşi değil mi bu? ( Kılıcını eline alır)
2 Sahabe: Durun! Dokunmayın ona!(kılıçlı olan eli tutar)
4 Sahabe: Ama… Bu Vahşi…
2 Sahabe: Evet, odur!
4 Sahabe: Hakkında ölüm emri verilmemiş miydi?
2 Sahabe: Evet verilmişti…
4 Sahabe: Eee…
2 Sahabe: Fakat şimdi o kardeşimiz oldu
4 Sahabe: Neee?
2 Sahabe: efendimiz (sav)’in huzurunda iman edip müslüman oldu
4 Sahabe: Vahşi mi?
2 Sahabe: Evet, Vahşi müslüman oldu
4 Sahabe: vahşi haa?
3 ve 4 Sahabeler: Allahu ekber!
(diğer iki sahabe Hz Vahşi’yi ayıltır)
3 Sahabe: ( Hz Vahşi’nin üzerini silkeleyerek) Aramıza hoş geldin ey Vahşi! İslam’a girişin, müslüman oluşun hayırlı, mübarek olsun
4 Sahabe: Artık kardeş olduk, gelin bize gidelim
Hz Vahşi: Ben bunlara layık değilim O’nun nur cemalini hiç seyredemeyeceğim ( Sahabeler koluna girer, birlikte yürürler)
(Ezan sesi duyulur)
Hz Vahşi: Allahu ekber! Bilal’in sesi değil mi bu?Bu ses…
3 Sahabe: Evet ama nerden tanısın bu sesi?
Hz Vahşi: Bir keresinde üç günlük umre için Mekke’ye gelmiştiniz O zamanlar daha müslüman olmamıştım O zaman yine bu ses nasıl da doldurmuştu Mekke semasını… Ve sizler bus esle daha bir yaklaşmıştınız birbirinize… Ne kadar güzel görünüyordunuz Biz de dağlardan size hayranlıkla bakıyorduk… İyi ama nedir bu okunan?
2 Sahabe: Ezan…
Hz Vahşi: Ezan demek? Peki neye yarar?
4 Sahabe: Namaza çağırır
Hz Vahşi: Öyleyse gidelim
3Sahabe: Peki, Haydi Efendimiz(sav)’in arkasında saf tutup namazımızı eda edelim inşallah!
Hz Vahşi: ( Bunu duyunca mahzunlaşır, başı eğilir, sesi titrer) Efendimizle namaz kılmak mı? Bakamam, gül yüzüne bakamam, yasaklandı! Nasıl giderim ben şimdi oraya? Fakat, anlatın bana, madem müslüman oldum, anlatın her şeyi!( Sahnenin arkasına doğru yürürler) Ne yapmam gerek, ne yapmam yasak öğretin nolur!Dinime dair her şeyi öğrenmek istiyorum!
(Uyan ey gözlerim gafletten uyan ilahisi söylenir)

Uyan ey gözlerim gafletten uyan
uyan uykusu çok gözlerim uyan
Azrail’in kastı canadır inan
uyan ey gözlerim gafletten uyan
Uyan uykusu çok gözlerim inan

Semavatın kapıları açarlar
Alemlere rahmet suyu saçarlar
Seherde kalkana hulle biçerler
Uyan ey gözlerim gafletten uyan
Uyan uykusu çok gözlerim uyan


4 SAHNE

Sunucu Konuşması: Vahşi, kardeşleriyle beraber mescide gider başı önde, gözleri yaşlı bir kenara çakilip, siper edindiği bir direğin arkasında ilk namazına dururSünneti kılıp Hz Bilal kamet getirince cemaatte bir kıpırdanma olur Başını fazla kaldırmadan ne olduğuna bakar Peygamber Efendimiz (sav) odasından çıkıp mihraba doğru yürümektedirHz Vahşi’nin kalbi duracak gibi olur Mübarek yüzüne bakamamıştır ama mihraba bakıp namaza durumca gönül gözüyle bakmıştır arkasındanHayatının ilk namazını Efendimiz’e tabi olup hıçkırıklarla kılmıştır
İslam’a yeni girmiş olmasına rağmen Rasulullah’ın sevgisi bütün ruhunu sarmıştı Sevmişti onu, hem de herkesten çok sevmişti Hep onun yanında olanlara, onsan istifade edenlere gıpta ile bakıyordu Onun yanında olmak, ona dokunmak, onun gül yüzüne doyasıya bakmak acaba mümkün olacak mıydı?
Günler geçip gidiyordu Birgün yolda eski efendisi Cübeyr ile karşılaştı Cübeyr oydu amasanki bu o Cübeyr değildiGüler yüzlü, candan, samimi…
Cübeyr: Selamun aleyküm ey Vahşi
Hz Vahşi: Ve aleyküm selam
Cübeyr: Bilesin ki müslüman olmana çok sevindim kardeşim
Hz Vahşi: Kardeşim mi dediniz?
Cübeyr: Evet, kardeşim dedim Müslümanlar birbirlerinin din kardeşidirler ey Vahşi! Büyük bir samimiyetle söylemeliyim ki müslüman oluşun beni çok sevindirdi
Hz Vahşi: ( Fısıltıyla)Kulaklarıma inanamıyorum! Bu, o Cübeyr mi? İslam nuruyla nasıl da nurlanmış! (Cübeyr’in duyacağı şekilde) Aman ’ım! Siz o Cübeyr misiniz?
Cübeyr: Bu kadar şaşırmakta haklısın kardeşim affetsin, onca yıl boşu boşuna boğuşup durmuşuz
Hz Vahşi: Boşu boşuna mı dediniz?
Cübeyr: Evet, boşu boşuna dedim Keşke daha ilk günlerde gözlerimiz açılsa, gönüllerimiz idrak etseydi!
Hz Vahşi: Bunları siz mi söylüyorsunuz?
Cübeyr: Yakında sen beni geçeceksin ey Vahşi!
Hz Vahşi: Ahh! Ben Efendimiz (sav)in gül yüzüne bakamıyorum ki!
Cübeyr: Biliyorum Amam şuna inanıyorum ki o gül yüze bakacağın günler de gelecek
Hz Vahşi: (Boynu bükük) İnşallah!
Cübeyr: Yine görüşelim kardeşim, şimdilik bana müsaade
Hz Vahşi: Güle güle kardeşim
( Cübeyr biraz uzaklaştıktan sonra)
Hz Vahşi: Kardeşim! Kardeşim! Kardeşim!Evet, yalnızca bu kelime bile binlerce hürriyet kelimesinden daha anlamlı, daha dolu, daha samimiHürriyet! Ah Hürriyet! ne işler açtın başıma! Günlerim gül yüze bakamamanın ızdırabıyla geçiyor!Bir çare, bir yol, bir çıkış! Öyle bir şey yapmalıyım ki Efendimiz(sav)’şn yüzüne bakabileyimYol göster Rabbim! Bir fırsat ver ’ım! ( perde kapanır)


5 SAHNE

Sunucu Konuşması: Ölmüştü… daha doğrusu Vahşi ölmüş, yerine Hz Vahşi (ra) doğmuştu Fakat ne yaparsa yapsın Rasulullah’ın gül yüzüne bakabilecek bir dereceye gelememişti Onunla ama onsuz, onsuz ama onunlaydıHz Vahşi’nin hayatı Veda Haccıyla bir kere daha değişmişti Hacc ibadeti boyunca da onun yüzüne bakabilecek bir amel nasip etmesi için ’a yalvarırken, Rasulullah ile yüz yüze gelmemek için olağan üstü çaba sarf ediyordu
Veda hutbesinden sonra tekrar Medine’ye dönülür Rasulullah Efendimiz rahatsızlanmışlardır hastalanma haberi bütün sahabeleri oluğu gibi hz Vahşi(ra)’ı da büyük üzüntüye sevk etmiştir hastalığını bahane ederek ziyaretine gitmek istemiş ama buna da cesaret edememiştir

Hz Bilal: Selamun aleyküm kardeşim
Hz Vahşi: Ve aleyküm selam
Hz Bilal: Yine çok üzgünsün ey Vahşi
Hz Vahşi: ben üzülmeyeyim de kim üzülsün ey Bilal!
Hz Bilal: Üzüntünü görüyor, arzunu da anlamaya çalışıyorum kardeşim Fakat inan ki elimden bir şey gelmiyor
Hz Vahşi: Bilmiyorsun kardeşim, hala o gül yüze bakamadım! Ne olacak benim halim?
Hz Bilal: (cc) bir çıkış yolu gösterecektir, biraz sabır
Hz Vahşi: belki sizler bilirsiniz, İslam’ın ilklerindensiniz ne olur bir yol gösterin bana!
Hz Bilal: Dedim ya kardeşim, sana yardımcı olamamanın üzüntüsünü yaşıyorum
Hz Vahşi: Onu sevindirebileceğim, onu razı edebileceğim bir amel işlemek istiyorum ne olur, eğer böyle ameli biliyorsanız veya tahmin ediyorsanız söyleyin bana!
Hz Bilal: Bilemiyorum kardeşim… Ama… Bugünlerde Müseylime adlı bir sahtekar peygamber olduğunu iddia ediyormuş Hatta Rasulullah’a bir mektup göndermiş
Hz Vahşi: Niye mektup göndermiş?
Hz Bilal: kendi peygamberliğinin de kabul edilmesi için… Üstelik de dünyanın yarısı senin yarısı da benim demiş
Hz Vahşi: , ! Rasulullah ne dedi peki?
Hz Bilal: ne diyecek, öfkelendi tabi Onu hiç böyle öfkeli görmemiştim
Hz Vahşi: Kızar tabii Hiç kimse kendi kendine peygamberlik iddia edemez Peygamberi gönderir
Hz Bilal: Müseylime’nin mektubuna sert bi şekilde cevap veren Rasulullah, onun üzerine sefer hazırlayacaktı ki biliyorsun rahatsızlandı
Hz Vahşi Yani Müseylime’nin üzerine ordu gönderecekti, öyle mi?
Hz Bilal: Evet, üstelik ordunun başında da kendileri bulunacaktı
Hz Vahşi: Kim bilir belki de…
( O sırada bir sahabe telaşla yanlarından geçer)
Hz Bilal: ne bu telaşın kardeşim, bir şey mi oldu?
Sahabe: Rasulullah rahatsızlanmış!
Hz Vahşi: Nee!
( Koşarak sahneden çıkarlar)
Yalan dünya ilahisi söylenirve bitmesine yakın Hz Vahşi sahneye gelir)
Hz Vahşi: (Ağlamaktadır) Gül yüzüne bakamadan, nur cemalini doyasıya seyredemeden göçüp gittin Ya Rasulallah! Peygamberim, efendim, canım,ahh! Ne yapacağım ben şimdi? Sensiz nasıl ayakta duracağım?Ama bakmayacağım! Onu razı edene kadar o mübarek kabre de bakmayacağım!
Hz İkrime: Neredesin ey Vahşi?
Hz Vahşi: Buradayım
Hzİkrime: Sana çok sevineceğim bir haberim var
Hz Vahşi: (Yerinden doğrulur, yüzü güler) Gül yüzlü Peygamberim (sav)’in kabrine bakabileceğim bir amel mi yoksa?
Hz İkrime: Evet
Hz Vahşi: Nedir o? Ne olur çabuk söyle!
Hz İkrime: Rasulullah beni bir birliğin başına tayin edilmemi istiyormuş halifesi , beni Yemame tarafına yani Müseylime’nin üzerine gitmem için görevlendirdi
Hz Vahşi: Aman ’ım! Ben de sizinle geliyorum
Hz İkrime: Evet! Sen de bizimle geliyorsun!
Hz Vahşi: Müseylime’yi öldürünce Rasulullah’ın gül yüzüne bakabileceğim inşallah!
Hz İkrime: Fakat Rasulullah yaşamıyor ki…
Hz Vahşi: (sözünü keserek) Sus! Sakın onun için öldü deme!
Hz İkrime: Fakat sen de biliyorsun ki…
Hz Vahşi: ( Bağırarak) Ben de biliyorum ki o ölmedi Ebedi aleme intikal etti Orda bizi bekliyor ( sesi gittikçe incelir, ağlar) Ona öldü denilmesine yüreğim dayanmıyor, anlıyor musun İkrime?
Hz İkrime: Haklısın kardeşim Peki , ebedi aleme göçüp gittiğine göre gül yüzüne nasıl bakacaksın?
Hz Vahşi: O gül yüze bakabilmeyi hak etmek istiyorum sadece O zaman onun mübarek kabrine de bakabilecek, kabrini rahatça ziyaret edebileceğim
Hz İkrime: Haydi hazırlan! Yemame üzerine gidiyoruz

6 SAHNE

Sunucu Konuşması: Bütün hazırlıklar çabucak yapılmış, İkrime kumandasındaki ordu Yemame’ye doğru yola koyulmuştu Hz Vahşi de bu ordunun içindeydi
Hz Vahşi bütün dikkatiyle Müseylime’yi arıyordu Kale duvarında “ Bana bir şey olmaz, silah tesir etmez, çünkü ben peygamberim” diyen Müseylime’yi Hz Vahşi’ye gösterdiler Savaş öyle kızışmıştı ki herkes kendi derdine düşmüştü Hz Vahşi mızrağını okşadı, gül yüzlünün önündeki engel üzerine “Bismillahi Ya ” diyerek fırlattıMızrak hedefi bulduğunda, artık hiçbir engel kalmamıştı gül yüzlünün önünde…

( Sahabeler kendi aralarında konuşurlar)
Hz İkrime: Çok şükür Rasulullah’ın yapmak istediği bir şeyi yapmak bizlere nasip oldu
Hz Vahşi: (Heyecanla ve koşarak) Gördüm, onu gördüm!
Hz İkrime: Kimi gördün ey Vahşi?
Hz Vahşi: Gül yüzüne kurban olduğum Efendimi!
Sahabeler: Allahu ekber!
Hz Vahşi: Yanında kim vardı, biliyor musun?
Hz Vahşi: Kim mi? Hz Hamza vardı!
Sahabeler: Allahu ekber!
Hz Vahşi: O’nun mübarek yüzüne yine bakamadan başım eğik “artık gülyüzünüze bakabilir miyim Ya Rasulallah?” dedim
Hz İkrime: Ne dedi? Cevap verdi mi?
Hz Vahşi: Verdi ,elbette! Bakabilirsin dedi, anlıyor musun, bakabilirsin dedi! Geliyorum ya Rasulallah! Gülyüzüne bakabileceğim artık! Yıllarca aşkının bedelimiydi ödenen? Artık senden aldığım izinle senin gül yüzüne bakabilecek miyim? (der ve bayılır az sonra kendine gelirken) Duydunuz mu, benim duyduğumu siz de duydunuz mu?
Hz İkrime: Neyi ey Vahşi?
Hz Vahşi: Siz duymadınız mı yoksa? Gül yüzüne kurban olduğum Rasulllah’ın mübarek sesini siz duymadınız mı?
(Sahabeler birbirlerine bakarlar)
Hz Vahşi: Geliyorum Ya Rasulallah! Gül yüzüne bakmak ve mübarek kabrine kapanmak için geliyorum işte!
(Salavat-ı şerifeler okunurken sahabeler çıkar, sadece Hz Vahşi kalır)
Esselatu vesselamu aleyke ya Rasulallah!
Esselatu vesselamu aleyke ya Habiballah!
Esselatu vesselamu aleyke ya Şefiallah!
Esselamu aleyküm Ya Rasulallah! Geldim ya Rasulallah, ben geldim!Gül yüzüne kurban olayım Ey ’ın Rasulü!
Sahabeler: Bu kadarı doğru değil ey Vahşi!
Hz Vahşi: Pişmanlıkta doğru yanlış olur mu? Gül yüze hasrette doğru yanlış olur mu? Bunca yılın birikimi var içimde! Şuanda bütün doğru ve yanlışlar hükümsüz kaldı! Tek doğru var şimdi! Ben Vahşi, Peygamberim (sav)’in gül yüzüne bakmayı hak ettim Bırakin kabrine olsun doyasıya bakayım, ağlayayım!