NASA'nın yeni bulguları inşikak-ı kameri gösteriyor-ayın yarılması mucizesi

NASA'nın yeni bulguları inşikak-ı kameri gösteriyor


KEVSER KULAKSIZ
28 Ağustos 2015, Cuma

Halil Murat Özler, jeoloji profesörü. Yer bilimleriyle ilgili çeşitli araştırmalar yapıyor. Popüler bilim dergisi Nature'de yayınlanan ‘Ay üzerinde yarılma' makalesinin, Efendimiz'in inşikak-ı kamer (ayın yarılması) mucizesini kanıtlayan en önemli bulgu olduğunu söylüyor. Prof. Özler ile makaleyi konuştuk.

İnşikak-ı kamer hadisesinin delillerini ne zamandan beri araştırıyordunuz?

Yaklaşık altı ay kadar önce, inşikak-ı kamer hadisesiyle ilgili araştırma yapmak için ay yüzeyindeki fayları inceliyordum. Bir yer bilimci olarak Kuran'daki ayetlerin manasıyla ilgili çalışmalar yaptım. En çok merak ettiğim Peygamber Efendimiz Hz. Muhammed'in (sas) en büyük mucizesi olan ayın yarılma hadisesinin delilleriyle ilgiliydi. Çeşitli makalelere, NASA'nın yayınladığı ay fotoğraflarına baktım. O fotoğraflarda pek çok fay, yani yarılma görülüyordu. Fakat hiçbiri tam olarak Efendimizin mucizesini karşılayacak nitelikte değildi. Ta ki, Popüler bilim dergisi Naturen'in 2 Ekim 2014 sayısındaki ‘Ay Üzerinde Yarılma' başlıklı makaleye kadar.

Nature dergisindeki resimleri gördüğünüzde inşikak-ı kamer hadisesi mi geldi aklınıza?

Andrews J. Feustel tarafından yazılan makalede ayın görünür yüzeyinde oldukça büyük bir çöküntü alanı olan ‘Fırtınalar Okyanusu' bölgesiyle ilgili yeni keşifler konu edildi. Dünyada pek çok haber kanalı bunu ‘Ay yüzeyinde gizli çarpıcı geometrik şekiller' olarak duyurdu. Ay yüzeyinde bir yarılma olmuş, ay yüzeyi ikiye ayrılmıştı. Bu yüzden de gizli çarpıcı şekiller yüzeyden görülemiyor şeklinde ifade ediliyor. Daha önce, ‘‘Fırtınalar Okyanusu' bölgesinin bir çarpma sonucu oluştuğuyla ilgili bilimsel iddialar yazılmıştı. Fakat NASA tarafından yapılan ‘Grail Misyonu'na sahip uyduların sağladığı ‘gravite haritası', ayın bir nevi tomografisini çekerek tek parça çembersel bir yarığı net biçimde ortaya çıkarmıştır. Binlerce kilometre uzunlukta, lav taşkınlarıyla dolu uçurumların donmuş kalıntıları tespit edildi. Burada çarpıcı olan fayların binlerce kilometre boyunca, 3 bin kilometre çapındaki bir alanda  ve yaklaşık  5 buçuk milyon kilometre karelik alanı çevrelemesidir. Ay'ın yüzey alanı yaklaşık 37 milyon kilometre kare olduğu için, 1/7'sine denk geliyor. Fayların birbirini tamamlaması ve yarılan bu alanın ay yüzeyinde bütün bir çember oluşturması ve tam da inşikak-ı kamer hadisesindeki gibi ayın yarılmasını ispatlıyor. Bu bulgu şimdiye kadar tespit edilen en önemli ve kesin bir delil olarak nitelendirilebilir.

NASA'nın haritalarında Ay'ın tam ortadan ayrılmadığı, bir kısmından ayrıldığı şeklinde görülüyor...

Kamer Sûresi'nde ‘Saat (Kıyamet) yakınlaştı, ay yarıldı.' diyor. Sadece ayete bakarsak, ayın riftleşmesinin, yarıldığının NASA tarafından tespiti, ayeti  dört dörtlük biçimde tefsir ediyor. Ay'daki bu riftleşme, ay küresi üzerinde onu çepeçevre saran bir yarılma. Tam da ayetin ifade ettiği gibi ayın ikiye yarılarak ayrılmasını gösteriyor. Bu yarığı Efendimizin en büyük mucizesine ait olduğuna dair tam olarak ispatlamanın tek yolu var; o da ay yüzeyindeki yarıklardan ortaya çıkan lavlardan izotop numuneleri alarak, yaş tayiniyle hangi tarihte oluştuğunu tespit etmek. Ama şu an için aya gidip böyle bir numune alma imkânımız yok. Buna ihtiyaç da yok aslında. Uzmanları bile şaşkına çeviren, Ay'ı çepeçevre saran bu yarılmanın tek bir açıklaması var: Allah'ın Efendimiz'in davasını tasdik olarak gerçekleştirdiği ‘inşikak-ı kamer' hadisesi.

NASA'nın bulguları 2012'de tespit edilmiş ama haritalar 2014 yılında çıkmış.

2012'de NASA'nın Grail misyonu başlıyor, gravite verileri ikiz uydulardan alınıyor. O zamanki modellemede bu net bir şekilde görülmüyor. Yeni bir modelleme yapılmasına ihtiyaç duyuluyor ve bu veriler 2014 yılında bu çarpıcı yarılma geometrisini ortaya çıkarıyor. Biz de bunu Nature dergisinde yayımlanan makaleyle öğreniyoruz.

Daha önce de İtalyan bilim adamı Cassini, bir ay haritası yayınlamış burada da bir yarık görülmüştü...

Cassini'nin haritasında da çeşitli faylar var. Fakat bunlar bütünleşik değil. Çünkü lavlarla üzeri örtülmüş ve çıplak gözle bakarak yüzeyden tespiti mümkün olmuyor. Ancak jeofizik verilerle görülebiliyor. Bırakın Cassini haritasını, bugüne kadar yakın ve detaylı çekilen fotoğraflarda ve aya yapılan keşif gezilerinde bile görülemedi. Çünkü çarpıcı geometrik şekiller Ay üzerinde gizlenmiş, Allah onu çok açık bırakmamış. Ancak bugünkü ulaşılan jeofizik teknolojiyle bu görüntüler ortaya çıkarılabiliyor.

NASA, buna inşikak-ı kamerin ispatı demiyor herhalde?..

NASA, bu bulgular mucizenin delilidir demiyor. Zaten onlar Kur'an ayetinden ve Efendimiz'in (sas) mucizesinden haberdar da değil. Onlar ayın riftleşerek yarıldığını ve ikiye bölündüğünü net biçimde ifade ediyor. Bunun soğuma sırasında gerçekleşen bir büzüşmeden olabileceğini iddia ediyorlar. Ancak böyle bir büzüşme olabilmesi için 8 kilometre genişliğinde bir zon (genişleme) olması gerekiyor. Ancak böyle bir genişleme yok. Kendileri de bunu ifade ediyor. Böyle bir genişleme olmadığı için bunun ancak kopma ve yeniden yerine yerleşme şeklinde ifadesi mantıklı. Ama yarılmada çembersel düzlem net şekilde görülüyor. Sadece yedigen biçimli yarı-dikdörtgen rift yarıklarının oluştuğunun tespiti bile Kamer Sûresi'nde geçen, ‘Saat yakınlaştı ve ay yarıldı' ayetini tasdik ediyor.

http://www.nature.com/news/moon-s-largest-plain-is-not-an-impact-crater-1.16041

Moon's largest plain is not an impact crater
Gravity data suggest flats of volcanic basalt formed from tectonic stretching.

• Elizabeth Gibney
  

01 October 2014

Article tools

Rights & Permissions

Image Slideshow

Oceanus Procellarum, a dark plain visible to the naked eye on the near side of the Moon, is surrounded by gravitational anomalies (superimposed in red) hidden under the surface. These reveal ancient rifts that do not have the round shape expected of a crater's rim.
Kopernik Observatory/NASA/Colorado School of Mines/MIT/JPL/Goddard Space Flight Center




How the rifts on the western border of Oceanus Procellarum might have looked more than 3.5 billion years ago, when they were active and filled with lava. This image and the next one combine data from two NASA missions, GRAIL and the Lunar Reconnaissance Orbiter.
NASA/Colorado School of Mines/MIT/JPL/Goddard Space Flight Center






Another reconstruction of a now-buried lunar rift, this one bordering the Mare Frigoris plain, north of Oceanus Procellarum.
NASA/Colorado School of Mines/MIT/JPL/Goddard Space Flight Center


The Moon as observed in visible light (left), topography (centre, where red is high and blue is low), and the gravity gradients measured by the two GRAIL probes (right).
NASA/Colorado School of Mines/MIT/JPL/Goddard Space Flight Center






For years scientists have believed that a vast plain of solidified lava on the nearside of the Moon — known as Oceanus Procellarum — was shaped by an asteroid that slammed into the orb billions of years ago.

Nature Podcast

Elizabeth Gibney asks Jeffrey Andrews-Hanna about the giant rectangular pattern he and his team discovered in a map of lunar gravity.

But now an analysis of a gravitational map of the 3,200-kilometre-wide ancient volcanic region suggests that it is not a giant impact crater after all. A study that reveals features of the crust beneath the surface shows that the area is rimmed by structures that run in straight lines and intersect at angles, similarly to a rectangle. Such a shape is hard to attribute to a collision, which would be expected to produce a more circular rim, and could instead be the result of geological activity within the Moon's crust.
In the study, published in Nature¹ on 1 October, the researchers used data from NASA’s Gravity Recovery and Interior Laboratory (GRAIL) mission, which ended in late 2012. GRAIL’s twin spacecraft measured changes in the Moon’s gravitational field caused by variations in the density and topography of the crust below. The map revealed anomalies buried beneath the plains' basalt surface, which the authors interpret as valleys where the crust of the Moon has been stretched and thinned, a process that on Earth happens as tectonic plates move apart. On the Moon, these rift valleys were later filled in with lava flows.
The findings were unexpected, says Jeffrey Andrews-Hanna, a planetary scientist at the Colorado School of Mines in Golden who led the study and was a member of the GRAIL science team. "Rift zones aren’t something known on the Moon, although we see them on Earth, Venus and Mars,” he says.
Previously scientists had thought the Procellarum was an impact basin based on its low-elevation, distinctive composition -- which includes higher than average levels of elements such as uranium, thorium and potassium -- as well as fragments of surface structures that looked like the remnants of a rim. But Andrews-Hanna and colleagues have a new explanation. They say that the region's high concentrations of radioactive elements would have made the area hotter than its surroundings, and quicker to cool (see 'Gravity maps reveal why the dark side of the Moon is covered in craters'). As the region cooled and contracted, the crust at its edges would have stretched, forming valleys in the distinctive rectangular pattern, they say. The process is similar to the way fractures that form around a mud puddle as it dries, says Andrews-Hanna.
The pattern looks remarkably similar to one on Saturn’s moon Enceladus, Andrews-Hanna adds. Despite the many differences between the moons, similar physical processes may have occurred on them, he suggests.
Naturedoi:10.1038/nature.2014.16041
References
[list=references]
[*]Andrews-Hanna, J. C. et al. Nature 514, 68–71 (2014).

• Article
  
• PubMed
  
• ISI
  
• ChemPort
  

Show context
[/list]

Related stories and links

From nature.com

• 
  Gravity maps reveal why the dark side of the Moon is covered in craters
  
  07 November 2013
  
  
• 
  Tandem satellites probe the Moon's interior
  
  14 September 2012
  
  
• 
  Early Earth may have had two moons
  
  03 August 2011
  
  
• 
  The Moon reveals its weirder side
  
  12 February 2009
  
  
• 
  Moon mapping mission ends with controlled crash
  
  

From elsewhere

• 
  NASA Gravity Recovery and Interior Laboratory
  
  

Author information


For the best commenting experience, please login or register as a user and agree to our Community Guidelines. You will be re-directed back to this page where you will see comments updating in real-time and have the ability to recommend comments to other users.

http://ajansnigde.com/album.php?GID=334&Sayfa=1

Nasa uzay araştırmalarında yeni ve anlam veremediği bir olaya şahitlik etti.
Bunu basın açıklamasıyla duyurmuştu.

İşte o inanılmaz olayın Kurandaki karşılığı. Hamdolsun Rabbimize görmeden iman ettik biz..




Amerikan Ulusal Havacılık ve Uzay Dairesi NASA'nın uzayda yaptığı araştırmalarda uzaya fırlattığı Delta-2 uydusundan gelen yüzey tarama sonuçları, birçok bilim insanını şaşırttı.
Delta-2'nin son bilgilerine göre, ayın ortasından geçen, daha önce hiç tespit edilemeyen, devasa bir yarık var dediler ve;




Konuyla ilgili konuşan NASA başkanı eski astronot Tim Wrightler, "Elimizde şu an bu yarığın nasıl meydana geldiğiyle ilgili hiçbir bilgi yok. Gördüğümüz olayda;



Ay muntazam bir şekilde kırılmış. Sanki birisi ortadan ikiye ayırıp sonradan birleştirmiş gibi. Genelde bu tarz olaylar,

ay yüzeyine çarpan meteorlar tarafından yapılır. Ama bu yarık o kadar düzgün bir şekilde kırılmış ki, bunu bir meteorun oluşturması imkansız" dedi. Hemen arkasından o soru geldi;
Haberin devamı diğer sayfada.




Bir gazetecinin bunun Kur'an-ı Kerim'de yer aldığını söylemesi karşısında ;



bir an bocalayan Wrightler "Burada inançları tartışmıyoruz" diyerek sözlerini tamamladı