Dünyaca ünlü yazarlar neden intihar etti

http://odatv.com/dunyaca-unlu-yazarlar-neden-intihar-etti-1209161200.html

[size=37]Dünyaca ünlü yazarlar neden intihar etti[/size]

Dünya çapında şöhret kazanmış kişilerin intiharlarına hep şaşırmışımdır. Neden ününün zirvesindeyken Virginia Woolf, Ernest Hemingway, Stefan Zweig gibi yazarlar intihar etti?

---

1
Facebook Paylaşımı

[url=http://twitter.com/share?text=D%C3%BCnyaca %C3%BCnl%C3%BC yazarlar neden intihar etti&url=http://odatv.com/dunyaca-unlu-yazarlar-neden-intihar-etti-1209161200.html][/url]


12.09.2016 23:51 Karakter boyutu :
Dünya çapında şöhret kazanmış kişilerin intiharlarına hep şaşırmışımdır. Neden ününün zirvesindeyken Virginia Woolf, Ernest Hemingway, Stefan Zweig gibi yazarlar intihar etti? Müzisyenleri ve diğer sanatçıları ayrı tutuyorum. Özellikle müzisyenlerin ruh hali yazarlar gibi değil. Uyuşturucu bağımlılığının da büyük etkisi var onların intiharlarında.

İçinde bulunduğumuz yüzyılın en büyük hastalıklarının başında obezite geliyor. ABD bu konuda başı çekiyor ve bu beladan kurtulmanın yollarını arıyor. Ama geçtiğimiz yüzyıl insanlığın en büyük hastalığı tartışmasız depresyondu. Elbette bunda aynı yüzyıl içinde iki dünya savaşı geçirmiş olmanın da payı büyüktü. Ancak yine de Stefan Zweig’in Brezilya’da bir otel odasında Hitler nedeniyle intihar etmiş olmasını kabul edemiyor. Hatta işi bir adım öteye götürüp, Zweig’ı karısını öldürdüğü için cinayetle suçluyorum.

Ernest Hemingway tüm yaşamı boyunca nerede savaş varsa orada bulundu. Şöhret onun için bir amaç değildi, öyle ki, tüm ısrarlara rağmen, romanları filme alınmasına rağmen Hollywood’dan hep uzak durdu. 5 yıl evli kaldığı kendisi gibi gazeteci-yazar Martha Gellhorn de Hemingway gibi intihar etti, ama onun kendisini öldürmesi akla yakın geliyor zira 89 yaşında hasta ve kördü. Bir araba dolusu ilaç içip uykuya yattı. İlginç olan nokta ise Gellhorn’un

Walter Benjamin de Gestapo’ya teslim edileceğini anlayınca morfin ile intihar etti, onu da anlayabilirim.

Ama Jack London gibi dışa dönük yaşayan, yaşamı seven ve Alaska bozkırlarında hayatı altın aramaktan çok macerayla geçen birinin depresyona bağlı intiharını anlamakta zorlanıyorum.

“Boyalı Kuş” romanıyla bir anda dünya çapında şöhret yakalayan, bazı eserleri filme alınan Jerzy Kosinski de intihar eden ünlüler arasında.

Hayatını sonlandıracağını yazdığı “günce”ye işleyen, hatta tarih de veren Cesare Pavese, sanki salt söz verdiği için insanlığa hayatını sonlandırıyor. Şöyle yazıyor “Yaşama Uğraşı” adını verdiği güncesinde Pavese: “Şimdi, kendime göre, girdabın içine girdim; güçsüzlüğümü seyrediyor, onu iliklerimde hissediyorum, beni ezen siyasal sorumluluğu yüklenemiyorum. Bunun tek çözümü var: İntihar. "

Virginia Woolf’un ise aşırı baş ağrısı çektiği, yazma yeteneğini kaybettiğini düşündüğünden, kendini Ouse ırmağının kollarına bırakır ve şöyle mırıldanır: “Ey hayat! Sana teslim olmayacağım!”

Sergey Yesenin’in intiharını büyük bir şaşkınlık ve alayla karşılayan Vladimir Mayakovski de bir otel odasında intihar eder. Cebinden, kanıyla yazdığı şu şiir çıkar:

Herkese!..

İşte ölüyorum. Kimseyi suçlamayın bundan ötürü.

Hele dedikodudan, unutmayın ki, merhum nefret ederdi.

Anacığım, kardeşlerim, yoldaşlarım! Bağışlayın beni. İş değil

bu, biliyorum (kimseye de tavsiye etmem),

ama benim için başka yol kalmamıştı.

Japonya’ya ilk Nobel Edebiyat ödülünü kazandıran Yasunari Kavabata da gaz musluklarını açarak hayatını sonlandırdı. 

Daha adını pek duymadığımız onlarca yazar, gazeteci, şair ileriye yönelik biryığın umutlar taşırken ansızın bu dünyadan ayrılmaya karar vermiş. İntihar edenlerin, neden bu yolu seçtikleri konusunda ancak tahminde bulunabiliyoruz. Sağlıklı olmayan bir kafayla yazdıkları intihar notları ise çoğu zaman gerçeği göstermiyor. Kimi savaş nedeniyle, kimi korkudan, kimi yazarlığının tıkanıklığından intihar ettiğini belirtiyor notlarında, ama asıl neden taşınamaz derecede ağır depresyon geçirmeleri.

Aslında çok zor bir iş insanın kendi canına kıyması. Herkesin de aklından en az bir kez geçmiştir intihar etmek, ama çok kolay bir karar olmadığı için de vaz geçilmiştir hep. Çünkü geri dönüşü olmayan bir yoldur intihar ve yaşayan insanlar için daime “bir umut” vardır düşüncesi bu yolu seçmekten alıkoyar.  

Mümtaz İdil

Odatv.com