Çocukların 13 Yaşından Önce Kendi Başlarına Yapmaları Gereken 8 Şey

Çocukların 13 Yaşından Önce Kendi Başlarına Yapmaları Gereken 8 Şey

Editor
-
13 Ağustos 2017
0
http://www.egitimpedia.com/cocuklarin-13-yasindan-once-kendi-baslarina-yapmalari-gereken-8-sey/


Çocuklarımın öğle yemeği olarak okula kraker götürdüğünü görürseniz beni yargılamayın.
Eşofmanlarını götürmeyi unuttukları için beden eğitimi dersinde kenarda beklemek zorunda kalırlarsa beni yargılamayın.
Ödevleri evde masanın üstünde durduğu için teslim edemediklerinde beni yargılamayın.
Tüm bunlar sanki yetersiz bir ebeveynlikmiş gibi görünse de, çocuklarımızın temel yaşam becerilerini edinmesini istediğimiz için özellikle böyle davranıyorum.
Onlara sabah kahvaltılarını ya da okula götürecekleri yemeklerini hazırlamayı bırakalı epey oluyor.
Evde unuttukları şeyleri peşlerinden koşturup götürmek için herhangi bir zorunluluk hissetmiyorum.
Okul projeleri ya da ödevlerin artık benimle hiçbir ilgisi yor.
Eğer her şeyi onların yerine yaparsak nasıl yetkin çocuklar yetiştirebiliriz?
Önümüzdeki okul yılında şu sekiz şeyi yapmayın artık:

1. Onları sabahları kaldırmayın
   

Hâlâ sabahları oğlunuzu uyandırıyorsanız, bir çalar saat almanızın vakti gelmiş demektir. Dört çocuğum da ortaokulla birlikte sabahları kendileri kalkmaya başladılar. Bazı günler birisinin son anda telaşla evden çıktığı oluyor. Alarm erteleme düğmesi ise, kahvaltıyı kaçırmalarına neden olduğu için eskisi gibi cazip değil.
Bir defasında bir annenin, ergen çocukları hâlâ çok tatlı olduğu için her sabah gidip onları kaldırmaya bayıldığını söylediğini duymuştum. Lütfen bunu yapmayın. Ben de sizin gibi oğullarıma bayılıyorum ama burada, hayatını idame ettirebilen yetişkinler yetiştirmeyi amaçlıyoruz.
Sabahları, çocukların kahvaltı sofrasını hazırlama seslerine uyanırım. Benim görevim, çocukların kahvaltı yapabilmesi ve beslenme çantalarını hazırlayabilmesi için evde her zaman yiyecek bulunmasını sağlamaktır.
Bir arkadaşım, o zaman okula ne götürdüklerini nasıl bilebilirsin diye sormuştu. Bilmiyorum. Sadece mutfakta ve kilerde hangi yiyeceklerin olduğunu biliyorum, iyi bir öğle yemeği için yanlarına ne alacakları onlara kalmış. Sadece birkaç yıl sonra üniversiteye gittiklerinde ne yediklerinden hiç haberim olmayacak.
Çok çocuğum var, bu da her okul yılının başında yığınla evrak işi demek. Çocuklar bu işleri kendileri halledecek yaşa gelene kadar bu belgelerle uğraşır dururdum. Artık çocuklarımızın bu işleri ellerinden geldiğince kendilerinin halletmesi gerekiyor. İmzalanacak kâğıtları bir panoya tutturup mutfağa bırakıyorlar. Ben de imzalanacakları imzalayıp tekrar odalarına bırakıyorum.
Çocuklarınız sorumluluklarını üstlensin. Yakında iş ve üniversite girip formları dolduracaklar bu işleri siz araya girmeden halledebilmeleri gerek.
Pazartesi sabahı daha yeni evden çıkıp köşeyi dönmüştük ki sevgili kızımın telefonunu evde unuttuğunu fark etti. “Eve dönmemiz gerek anne!” Oğlum da yeni yıkanmış eşofmanını evde bıraktığını o anda fark etmişti. Bir an frene bassam mı diye düşündüm. Hayır. Evden çıkmadan önce ikisinin de telefonlarında nasıl oyalandıkları gelmişti gözümün önüne.
Çocuklarınıza ihmallerinin doğal sonuçlarını yaşatma fırsatını kaçırmayın. Bir şey mi unuttu? Bırakın, bunun acısını çeksin. Çocukların da bir günü hata yapmadan geçirebileceklerini görmesi gerekir.
Ailemizde, evde unutulan şeyler için okuldan anne babaya mesaj gönderilmeyeceğine dair bir kural var. Kuralın ihlal edildiği oluyor ama o zaman bizim de, “Vah vah, çok üzüldüm” diye cevap yazmaya hakkımız var.
Okul projeleri teslim tarihinden bir gün önce verilmez. Bu yüzden, çocukların bir projeyi son dakikada bitirebilmeleri için malzeme bulmaya çalışmam. Yapması gereken işleri erteleyip durmasınlar diye evin her yerinde poster panoları ve temel malzemeler bulundururum. Ama başka malzemeler gerekiyorsa, bunun için beklemeleri gerekir. Çocuğunuz zamanlamasını iyi yapmadığı için kırtasiyeciye koşturmayın.
Bu, haftalık aile toplantılarında iyi bir gündem konusudur. Önümüzdeki hafta teslim edeceği projesi için malzemeye ihtiyacı olan var mı? Bu haftanın listesine ekleyebilirim.
“Ne? Şortumu yıkamadın mı?” Evde tek çamaşır yıkayabilen insanın ben olduğumu düşünerek böyle bir soru sorabilen çocuk her zaman ağzının payını alır. Arada sırada çocuklardan birine, onların hizmetinde çalışmadığımı hatırlatmam gerekir. Benim hayattaki asıl rolümün bu olduğunu varsaydıkları an, bütün çamaşır işini seve seve onlara devrederim.
Çoğu zaman ben çamaşırları yıkarım, çocuklar da katlayıp kaldırır ama gerektiğinde hepsini kendileri yapabilirler.
Çocuğunuz bir öğretmeni ya da antrenörüyle bir sorun yaşıyorsa bunu kendisinin halletmesi gerekir. Bizim ebeveynler olarak, bir otorite figürüyle çocuğumuz arasına girip öğretmenine ya da antrenörüne bir meseleyle ilgili olarak eposta göndermemiz düşünülemez.
Çocuğunuzun işlerine fazla karışmayın. Çocuğunuza, onun için önemli bir şey olursa ya meseleyi kendi başına halletmeyi öğrenmesi gerektiğini, sizden en fazla yardım istemesini söyleyin.
O kalemleri masaya bırakın. Çoğu zaman çocuklarımın ne ödevleri olduğunu bile bilmem. Yemek masasında projelerden ve ödevlerden konuşuruz ama her zaman çocuklarımızın kendi kendilerine çalışıp notlarını alacağına inanırız. Bazen takdir, teşekkür alırlar bazen de hedefi tuturamazlar.
Anne babaların çocukların notlarını ve ödevlerini takip edebildiği bütün o uygulamalar ve web siteleri aşırı ebeveynlik salgınını daha da körüklüyor.
Çok ender olarak, onları önemsediğimi bilmelerini istediğim için çocuklarımdan bana aldıkları notları göstermelerini isterim. Kızımın geçen yıl sene sonuna doğru dersleri serdiğini fark ettim ve benim bunu bilmem onun notlarını toparlamasını sağladı ama bunu düzenli sorumluluklarım arasında görmüyorum, siz de görmemelisiniz.
Sizin ebeveynlik hedefiniz ne?
Yetkin ve becerikli yetişkinler yetiştirmek mi?
Öyleyse, çocuklarınızın kendi ayakları üstünde durabildiği her alanda geri çekilin. Biliyorum onlar sizin bebekleriniz ve arada bir onlara kol kanat germek insana kendisini çok iyi hissettiriyor ama onların kendilerine yeten insanlar olabilmesi, onları nasıl yetiştirdiğimize bağlı.
Çocuklarımı gerçek hayata uğurlarken, burada başlarının çaresine bakabileceklerinden emin olmak için geri çekildim, hatalarıyla ve gerçek hayata dair şeylerle yüzleşmelerine izin verdim.
Bu yüzden çocuklarım okul servisine yetişmek için, yiyeceklerini kâğıt torbalara tıkıştırırken etrafa döküp saçıyorlarsa beni kınamayın.
Buna tamamen bilerek izin veriyorum çünkü.
Kaynak: http://redtri.com/stop-doing-these-8-things-for-your-teen-this-school-year/