ATEİSTLERE DİN DERSİ

ATEİSTLERE DİN DERSİ
Hayatı anlamlı kılan çeşitlilikler ve farklılıklardır.Önemli olan zıtların buluşma noktalarını araştırmak; saldırıya geçmek değil, anlamaya çalışmaktır.Tanımak, kendini tanımlayanın tanımına saygı duyup, onu kendini tanımladığı şekliyle, o halde kabul etmektir.Tanımak ve tanımlamak doğru bir hat üzerinde ilerlerse bundan “tanışmak” denilen şey doğar.Hiç kimse benim gibi inanmak, düşünmek ya da yaşamak zorunda değildir.Bu serbesti, hakikatin kendisinden neşet ettiği yaratıcının insanoğluna bir armağanıdır.Elbette isteseydi o sınırsız kudret herkesi bir millet, bir ümmet, tek bir cinsiyet kılabileceği gibi tek renk ve tek düşünce de kılabilirdi.Hayatın anlam ve esprisi, işte bu hiçbir cebri müdahale olmaksızın herkesin kendi özgür iradesiyle kendi kendisini gerçekleştirebilmesinde saklıdır.İçinde yaşadığımız iklimin ve dünyanın belki de en büyük meselesi birbirini deforme etmeden tanıyabilme sorunudur.İşte bu kitap, uzun süredir ayaküstü konuşulsa da, bir türlü yazı diline geçmemiş böyle bir sıkıntı ve sancıdan doğdu.Maksadım gerçekliğin abartılmış katı somurtkan yüzünü okuyucunun görüntü duvarına kara bir talih gibi asmak değil, aynaya bakma cesareti olanları hakikatin gülümsetip serinleten yüzüyle tanıştırmaktır.Ne kadar ayrı bir heyecan ve çabayla kurulmuş olsa da, ilk satırdan son satıra kadar her cümlenin belleklerde bırakmak istediği iz şudur: Aynı dilden aynı şarkıyı söylüyor olmasak da çamaşırlarımız aynı rüzgârlarla kurumaktadır!Dünyanın daha yaşanılır bir yer olması için bunun ayırtına varmak şarttır.Ateist, agnostik, teist, deist, pantesit, nihilist, hedonist… Hangi içsel coğrafyada yaşarsa yaşasın herkes ait olduğu kültürün insanıdır.Müslüman bir coğrafyada doğup büyüyen bir zat, inanç bağlamında her şeyi reddetse bile kültürel anlamda o Müslüman coğrafyanın bir parçasıdır.İnanmak; ihtiyari, zorlamaya dayanmayan bir bağlanıştır.Dileyen inanır dileyen de inkâr eder.Fakat bilmek ve tanımak, konuşup söz söylemek için mutlak bir zorunluluk ve olmazsa olmaz bir şarttır.Bilmeden inanmak bağnazlık ve taassubu doğururken, inanmadan bilmek başkalarına karşı insaflı ve izanlı davranmayı sağlar.Aynı şekilde, hiç kimse dinin hakikatlerine inanmak zorunda değildir, ama böyle bir gerçekliği yok sayma gibi bir lüksü olamaz; bilmeli ve öğrenmelidir.Yaptığım araştırmalar, edindiğim izlenimler sonucu, ülkemizde kanıtsız ve kaynaksız konuşulan tek alan “din” ve “din’in kutsalları” konusudur.Kutsallar alanı anlamadan, bilmeden ve dinlemeden vurma alanı olmuştur adeta.Konu din olunca “bilmeden muhalefet etmek” garip bir şekilde normal karşılanırken, kırılan potlar ve devrilen çamların verdiği zayiattan kimse kendini sorumlu hissetmemektedir.Tanrının varlığına inananla, buna ihtimal vermeyen kişiler arasındaki tek ortak enstrüman akıldır.Fakat akıl dediğimiz şeyin de onu nasıl kullandığımıza bağlı olarak şekil alan bir cevher olduğunu unutmamak gerekir.Bir şeyi kabul etmek gibi reddetmek de aklı başka türlü kullanma biçimidir.“Ah, şimdiki aklım olsaydı!” diye iç geçirip dövündüğümüz, dünkü aklımızla bugünkü aklımızın birbirini tutmadığı bir hayatta aklı kullanma kılavuzuna şiddetle ihtiyaç vardır.Bu kılavuzu kullanmadığımız zaman her şey bir anda izafileşip, mutlaklığını yitirmekte ve hızlı bir şekilde tartışma alanına doğru sürüklenmektedir.Dinsel konuların artan bir hızla magazinleştirildiği bir ortamda bilgi kirlenmesinin olması da vazgeçilmezdir. Manzaranın bir tarafı ne kadar trajikse diğer tarafı o denli komiktir.
Dünyada her şey zıddıyla kaimdir.Hiç kimse başkası gibi düşünmek,inanmak ya da yaşamak zorunda değildir.Herkes hayatını kendi özgür iradesiyle yaşar ve sonucuna da katılır.İnanmak seçme ile , zorlamaya dayanmayan bir bağlanıştır.
Din bir kültür değildir , ahlak ise bilgi. Din ;yaşamın bizzat kendisidir.Din, ait olduğu kültürünün yardımcı unsuru , ayrıntı öğesi değil özü ve omurgasıdır.Bir Müslüman için "Müslüman olmak" bilgi olmaktan çıkıp bir bilinç durumunu yansıtırken, İslam'ın dışındaki bütün dinler sadece "bilgi" olmak durumundadır.Din ateist biri için gerçek anlamda bir kültür, ahlakta sadece bir bilgidir.
ONTOLOJIK SORGULAMA
Ontolojik sorgulamanın birinci basamağı: " ben kimim?" sorusudur.İnsan için öncelikli bilgi , kendini bilme bilgisidir."Okumanın manası kişi kendin bilmektir.Çün okudun bilmezsin ha bir uru emektir." Yunus Emre
İkinci basamak :" Nereden geldim?" sorusudur.Buna ateistlerin cevabı evrim teorisidir.-Cevabı için Tıklayınız -Sokrates: " Evrende tesadüfe tesadüf edilmez." der.Ateistte tesadüf denilen tanrının kullarıdır işte...!Tesadüf tanrısında her hesap , hesap dışı, her kural, kural dışı ve her uyum, bir rast geleliğin sonucudur.Tesadüf tanrısı kullarından hiç bir yükümlülük istemez, çünkü kendi varlığı da aynı rastlantıların sonucudur.Bilim adamları, mucitler bu tesadüf tanrısının elçileri ve yalvaçlarıdır.
Üçüncü basamak :" Nereye gidiyorum?" sorusudur.Doğan güne hükmümüz geçmiyor.Kafile kafile , katar katar kervanlar halinde insanlar bir kapıdan çıkıp başka bir kapıya doğru yürüyorlar.Bir yüzyıla kalmadan dünyanın şu anki sakinleri olan bizlerinde yerinde yeller esecek!Bu hareketliliğin mantıklı açıklaması ne ? ...Nereye gittiğini, gittiği yolun nerede bittiği bilen insan için, her şey açık ve anlaşılır bir niteliktedir.
Ateistler ontolojik bir tanrı tanımazlıktan çok, inanan insanların inandıklarına inanmamakla kendilerini ifade ederler.Karşısındakini kendi anlamak istediği gibi anlamak ister, hatta durum niyet okumaya dek gidebilir.Problem ; karşı çıkmanın kendisi değil, önyargısal ve mesnetsiz , tek taraflı okumalara dayanan tutumlardır.Ateistler okumaktan da kaçınır.Çünkü okuduklarının etkisi ile kendileri ile yüzleşmekten kaçınırlar.Karşı çıktıkları fikrin ağırlığı, değerini hiç tartmadan üstünkörü onu ıskartaya çıkartmaya çalışırlar.Ateistlerin tanrıyı reddetme gerekçeleri çoğunlukla duygusaldır.Kendi psikolojilerini yansıtma metodu ile muhataplarına hamlederler.Allah'a inananların , bu inançlarının temelinde korku ve tedirginlik olduğunu söyleyip dururlar.(Takva'nın Allah'tan korkmak ama O'nun sevgisini ve rızasını kaybetmekten duyulan korku olduğunu bilmezler, bilmek ,istemezler !) Oysa Allah'u Teala Rahman'dır, Rahim'dir, Tevvab'tır, Gafur'dur, Rezzak'tır, Hallak'tır....O, müşfiktir, bahşedendir.
Dünya'daki kahır, çile, ıstırap bu dünyanın sahici mutluluk mekanı olmayıp, belli koşullarla sınanma yeri olduğunun en büyük göstergesidir ve ateistlerinde anlamak istemedikleri budur.Ateist firaridir ve hiç bir zaman yakalanmayacağına inanır.Ateist Allah'tan başka tanrılara evet der ama Allah'a ise hayır ! Para , makam, ün veya ideoloji, birer dine dönüşür, ideolog ve idollarda peygamber ve evliyalara...Kişiler mit olur, dini hikayelerin yerine geçer zamanla...İnanmadıklarından kendilerine bir inanç manzumesi yapmışlardır.İnanmayan kişi inanmadıklarının derin bir müminidir. Auguste Comte'un 1852 yılında kaleme aldığı pozitivizme dair eserinin adı da ilgi çekicidir: Pozitivizmin İlmihali- Catechisme Positiviste-:" Ben tanrısız bir dindarım" Feuerbach
TANRILAR, TANRILAR...
Ateistim diyene şu soruyu sormak gerekir:" Hangi tanrının ateistisin?" Bir çok ateist inkar edilmesi gereken sahte tanrıları inkar ederek önemli bir mesafeyi kat ettikleri halde gerçek tanrıya bir türlü ulaşamazlar.Kısaca "La ilahe " : Hiç bir tanrı yoktur, bölümünü geçenler , "İllallah" : sadece Allah vardır, bölümüne geçememektedirler.-Detay : Tıklayınız -
YAŞAYAN ÖLÜ TANRILAR
Mülkiyet tanrısı:Para, Aydınlanma tanrısı:Bilim...Arzular, makam, hırs, şehvet...Bu tanrılara bağlanıp secde edenlerin gerçek tanrıyı ( Allah'ı) araması, arasa bile bulması , bulsa bile bağlanması mümkün değildir.Halbuki bilgi , mutlak sevginin kıvılcımıdır, O'ndan bahşedilendir.Gerçek bilgi O'ndandır ve O'na götürür.Eksik ve yanlış bilgi ise uzaklaştırır.
TANRI :RA
Her firavun ile yeniden vücutlaşan "ilahi hükümdar" .Kısaca yöneticilerin yönettikleri halkı sömürmede araç olarak kullandıkları vasıta.
ÇAPKIN, CİMRİ TANRI:ZEUS
Olympos'ta -olimpiyat kelimesinin kaynağı- oturan ve Fenike'li güzel kız Avrupa'yı boğa kılığına girerek Girit'e kaçırıp sevişen tanrı Zeus aynı zaman cimri bir tanrıdır.Kutsal ateşi insanlardan gizler.İnsanlar karanlıkta gecelerken , o Olympos'ta ateşin başındadır.Prometheus dayanamaz ateşi insanlara verir ve ceza olarak Zeus tarafından kayalara bağlanır ve ciğerlerini kargalar yer.İşte inkar edilmesi gereken diğer tanrı bu tanrıdır.Acımasız, cimri, insan düşmanı, devamlı kendisi ile savaşılması gereken bir varlık.
TARAF TUTAN MİLLİ TANRI :YEHOVA
Tevrat'tan:"Rab Yehova sadece İsrail Oğullarının tanrısıdır." Aynı tanrı Yahudileri özel ve seçkin bir ırk olarak yaratmıştır.Tevrattaki tanrı gezer, dolaşır, güreşir, yorulur, dinlenir.Ateist doğal olarak , "kendim gibi birine tapacaksam neden bunu kutsal kitaplarda arayayım, sokaklarda bir sürü var" der...
GÖKYÜZÜNDEKİ BABA TANRI
Hıristiyanlık inancına göre günahlar ve suçlar genetiktir.dededen babaya , babadan oğula geçer.
" Eğer tanrı bir nevi papa ve imparator, bulutlar içinde başının üstünde bir kuş, sağında bir melek, solunda bir peygamber, sapsarı ve çivilerle delinmiş oğlu kolları arasında, ilahiler dinleyen kıskanç bir varlık, haydutları inlerinde kutsayan, babalarının hatasında çocuklarını sorumlu tutan,... elinde büyük bir kılıç tutan, ...tanrı ise , evet, ey papaz, ben o tanrıya karşı münkirim." Victor Hugo - Devamı için Tıklayınız -
KÖŞESİNE ÇEKİLEN TANRI
Aristo'ya göre tanrı evreni yaratmış ve köşesine çekilmiştir.Tanrının işini kulları tayin eder bu dünya görüşünde.İnsanlar kafalarına göre yaşar.Tanrı yukarıda varlığından emin ve hoşnut olacağımız şekilde durur.
PLASTİK-METALİK TANRI
Dev alışveriş merkezleri, plazalar ekonomi dininin mabetleridir.Kuran yerini beşeri kanunlar, peygamber yerini patron, şehevi arzular :put, para : tanrı olmuştur.
AHLAK
"Şayet Allah yoksa ahlakta yoktur." ( Dostoyevski, Karamozof kardeşler)Allah'ı hayattan çekince nasıl ve ne şekilde yaşayacağımıza sadece kendimiz karar vereceğimiz bir dünya ile karşı karşıya kalırız.Allah'a inanmıyorsanız dürüst ve adil olmanın gereklerini anlatmakta zorlanırsınız.Din kökenli ahlakı devre dışı bırakınca geriye dünyevi ahlak kalır.Yani görev ahlakı ve pragmatik ahlak.Karşılıklı çıkar ilişkisine dayanan, erdem temelinden yoksun ve yaygın popüler bir ahlaktır bu ahlak.Bu tür ahlakta vicdanın yerini rasyonel gerekçeler, akli çıkarımlar alır.Kısaca menfaatine kadar ahlaktan bahsedilebilir .Menfaat başlayınca ahlak sona erer.Kutsal olanı çekince evren bir anda çok bilinmezli bir denkleme dönüşür.Kim belirsizliğe doğru tam gazla giden bir otobüsün içinde olmak ister ki.Huzur,ahlak, erdem,mutluluk Tanrı inancı ile başlar.Devamı da tevhit akidesine sıkı sıkı bağlılıkta aramak gerekir!
SEÇKİN (!) BASINIMIZDAN
Bazen kitleler bilgisizlikle cahilleştirilirken, bazen de bilgi ve enformasyonla cahilleştirilir.İşte ateist gazetecilerden inciler:
-Riya olmasın diye cuma namazını evinde kılanlar
-Bu sene Hac ile kurban birleşti ,diyenler
-Orada kulelere çıkıp şarkı söyleyen adamlar gördüm , diye ezan okuyanları anlatan yabancı bir yazarın eserini tercüme ederken , kendi değerlerinden habersiz çevirmenlik yapanlar,
-"Pir-i fani izdivaç eyleyince ..." cümlesindeki Pir kelimesinin yaşlı anlamına geldiğini bilmeden ,İslam hukukçuları pirenin evliliğinden bahsediyor diyebilen profesörler (!)
-Ayetlerin surelerini hatırlatmaktan bahseden yazarlar...!
-Namazı tutan, orucu kılanlar - diye yazan yazarlar!-
-Toplu namaz kılmaktan bahsedip, cemaatle namazdan haberdar olmayanlar
-İftar yemeği için davetiyede ikindi vaktini iftar saati olarak duyuranlar,...İşte ülkemin aydınlarından (!) seçmeler...- Devamı için Tıklayınız -
SON SÖZ
Allah nasıl ki güneşi, yağmuru, gölgeyi, inançlı inançsız herkese dağıtıp bahşetmişse, bizlerde insan olarak insanlığımızı teist veya ateist herkese dağıtmalıyız.Önemli olan öfkeye dönüşmeyen anlayış sergileyebilmektir.Kimse kimsenin aklının dümenini eline geçirme gayreti içinde olmamalıdır.Başkasının aklına kumanda etme gerekliliği gibi b ir şey olsa idi , Allah bu işi , bir çok akıl zafiyeti olan bizlere vermez,kendisi her yarattığı kulu hizaya girmiş bir akılla var ederdi.Bir çok ateistin anlamadığı da budur:" Madem Tanrı varsa o zaman niye..." diye başlayan cümlelerin özünde yatan şey , işte bu "özgürlük " durumunu hesaba katamama olayıdır.
BİRAZ DA TEBESSÜM
*Ateist berbere gider.berber durmadan ölüm ve ahiretten bahseder.Ateist konuyu kapatmak istedikçe berber yeniden konuyu açar.Ateist dayanamaz, kızar.berber açıklama yapar: "Ben ne zaman ölüm ve ahiretten bahsetsem senin tüylerin diken diken oluyor, bende zorlanmadan saçlarını daha rahat kesiyorum." der.
*Yaşlı kadın oldukça dindar biri imiş:Her sabah kapısının önüne çıkar ve :" Allah'ım bana verdiklerin için sana şükürler olsun" dermiş.Ateist komşusu da : Tanrı yok kadın, yook!, diye bağırırmış.Bir akşam komşusu kadına oyun oynamaya karar vermiş.Marketten bir sürü meyve sebze alıp kapısının önüne koymuş.Kadın sabah kalkıp yiyecekleri görünce:" Sana şükürler olsun ey Allah'ım , gönderdiğin yiyecekler için" demiş.Adam ortaya çıkıp, tanrı yok, onları ben aldım deyince,Kadın devam etmiş:" Yüze Allah'ım sana ne kadar şükretsem azdır.Hem bu yiyecekleri göndermişsin hem de parasını bu şeytan adama ödettirmişsin" demiş.
*Cenaze namazında imam efendi, "Er kişi niyetine!" diye seslenince , arkadan mevtanın oğlu dayanamaz bağırır:" Na'pıyorsun hocam, babam er değil, rütbeli bir askerdi." Hüseyin AKIN: Ateistler için Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi ( Akis yayınları )



SERDAR TURGUT
Ben artık ateist değilim
Akşam Gazetesi Genel Yayın Yönetmeni Serdar Turgut, beyin kanaması geçirdikten sonra acılı bir süreç yaşadı. İyileşip işinin başına döndükten sonraki ilk röportaj bu.Genel yayın yönetmeni olduğun gün, kader fişini çekti ve seni ölüm gerçeğiyle tanıştırdı. Bu olay iç dünyanda nasıl yankılandı?
Bu hastalık kurtulduğun takdirde biraz sakatlık bırakıyor insanda. Yürüyemediğimi anladığım an, iç dünyamda gerçek bir fırtına esti. İçime döndüm ve manevi değerleri tanıdım diyebilirim rahatlıkla.
New York kitabında ateist olduğunu yazmıştın.
Evet. Ateistim zannediyordum. Şu anda böyle oldum. Bunun nedeni de hastalığımdır. Çünkü çok korktum. Bir anda bir baktım, ne yürüyebiliyorum, ne kolumu kullanabiliyorum. Dehşet verici bir şey. Sonra aştık onları; ama bayağı güç bir süreçten geçtik. Dinin, dua etmenin bana çok yararı oldu. Tekrar düşündüm olayları. İçimde güç alacağım yerler aradım. Ve duanın gücünü keşfettim. Allah'tan yardım istedim. Şimdi her şeyi istiyorum O'ndan. Gazete yaparken de, adımımı atarken de. Kurban kestim hayatımda ilk kez. (Ağlıyor) Ve benim Salim Taşçı abim vardır Ankara'da. Kendisi hem dindar, hem ******çü bir insandır. Dini çok güzel yaşar. O bana bir dua yazdı. Okuyorum ben. Kurban keserken de okudum. Şu anda sol elimde zayıflık var. Normale dönüş zaman istiyor. Biraz sabretmeyi bilmek gerekiyor. ( Zaman:19.11.2007)

SELAM OLSUN O EŞSİZ YETİME
Andolsun, senin için akıbet, tebliğe başladığın ilk günlerden daha hayırlıdır; ümmetinin geleceği, geçmişinden; ahiret hayatı dünyadan daha hayırlıdır.Zamanı gelince Rabbin bağışlayacak, sen de hoşnut olacaksın.O seni eşsiz bir yetim olarak bulup da bağrına basmadı mı?Seni yolunu kaybetmiş görüp önünü aydınlatıp doğru yola ulaştırmadı mı? ihtiyaç içinde bulup doyurmadı mı?Öyleyse sakın yetimlere haksızlık yapma, yardım isteyeni, medet umanı geri çevirme.Ve dur durak bilmeden Rabbinin vahyini, nimetlerini an."Bu okuduğunuz Kur'an'ın 93. suresi; Duha suresi...Hz. Muhammed'in peygamberliğinin Mekke'deki ilk yıllarına ait, 11 ayetlik bir sure...Şu biraz kuşkulu ama aslında anlamlı çağrışımlar da içeren rivayeti de aktarayım: Fecr suresinden sonra Hz. Muhammed vahiy alamamış bir süre...Hasedi, fitnesi, kurcalaması, kızıştırması, kalp kırması, düşmanlığı eksik olmayanlar "Bak, Rabbin seni terk etmiş, unutmuş, darılmış" diye konuşmaya başlamışlar.Bunun üzerine Duha suresi nazil olmuş...
Tabii ki, bu kadarcık değil.İyi bilenlere sormalı: Bu surede vurgulananlar, kendini "terk edilmiş" hisseden, sıkıntılar içindeki ve her şeyden kuşkuya düşmenin eşiğine gelmiş bütün insanlar için geçerlidir herhalde...Bense 6. ayetini severim, etkilenirim: "O seni eşsiz bir yetim olarak bulup da bağrına basmadı mı?"Hz. Muhammed, babası Abdullah'ın ölümünden iki ay sonra dünyaya gelmişti. (20 Nisan -12 Rebiyülevvel- 571)Annesi de o henüz altı yaşındayken ölmüştü.Ama bu ayet biraz da her insanın şu veya bu şekilde "yetim," "babasız" ve aslında öylesine "yalnız" olduğuna işaret eder...Allah, işte o "yalnız" insana öyle seslenir...Şimdi bazılarınızın içinden şöyle geçirdiğini biliyorum: "Allah, Allah, hepsi tamam da, köşende bunları yazmanın nedeni ne?"Neden şimdi başka bir sureyi değil de "Duha" (kuşluk vakti) suresini seçtiğimi dillendiremem.Bir his çünkü bu.Ama neden Kur'an'la, Hz.Muhammed'le yazıma başladığımı anlatacağım.Dindar kesimlerin siyasi ve cemaat yapılanmalarına doğrudan bağlı olan gazeteleri bir yana ayırın ve popüler basınımıza bir bakın!Günlerdir, Hıristiyanlığı, Hz. İsa'yı, Vatikan'ı yazıp duruyorlar.Çarşaf çarşaf sayfalar ayrılıyor, diziler yapılıyor. Hem de ne hurafelerle, nasıl abartılı hikâyelerle!Yazılsın. Yazılmalı.Zaten tam zamanı: Papa ölmüş, yenisi seçilmiş.Bilmeli, haberdar olmalı yakından izlemeliyiz.Ama Mevlid Kandili yle ilgili ayrılan bölümlere baktım geçen gün. Küçücük.Bazı caddelerde asılı duran "Kutlu Doğum Haftası" pankartlarının anlam ve önemine dairse neredeyse hiçbir şey yok bizim popüler gazetelerde...Bu nasıl iş?Bakın, inanmak gerekmiyor.İnançlı bir Müslüman olmak gerekmiyor.Fakat esas olan manevi iklim meselesi değil mi?Benim gibilere soruyorum: Biz hangi iklimin "çocukları"yız?Da Vinci Şifresi'nin ıcığını cıcığını çıkartacağız ama İslam'la ilgili çoğu şeyi es geçeceğiz!Olur mu hiç?İslam'la ilişkili her konuyu, her bilgiyi ve ilgiyi sürekli "Laik devlet-tekil inanç" çerçevesine sıkıştırıp sırtımızı dönecek kadar şapşallaşacağız!..Olur mu, hiç olur mu?İçimden geldi; kalktım; yakın çevremdekilere sordum; hepsi yeni Papa'nın hangi yöntemle seçildiğini öğrenmiş. Dumanları, kardinalleri, törenleri falan medya sayesinde kavramışlar.Peki dedim, 1989 yılından beri bu günlerde Diyanet'in önderliğinde Kutlu Doğum Haftası törenleri düzenleniyor; ne olduğunu, niçin olduğunu biliyor musunuz?Bilmiyorlardı.Sadece birkaçı yollarda rastladıkları afiş ve pankartları hatırladılar. Bir de kandilden söz ettiler. O kadar!
Bir daha soruyorum: Hiç böyle şey olur mu?Tekrar ediyorum: Bunun imanlı olmak veya olmamakla da ilgisi yok. (Şu birkaç gündür Katolikliği ezberleyen modern-laik Türkler Katolik mi oldular? Hayır.)Ama canım, insan (ve Ramazan şamatası hariç medya) yaşadığı coğrafyanın kültürüne, manevi iklimine bu kadar mı uzak olur, uzak durur-durdurulur? ( HAŞMET BABAOĞLU- Vatan:22.04.2005)

DİNCİ GELİYOR
Okulun birinde Din Kültürü öğretmeni olmadığı için, dersler boş geçmesin düşüncesiyle, müdür bir başka öğretmeni görevlendirmiş.Gayet sıradan.Nelerini gördü bu millet. Yabancı dile giren bedenciler, müzik dersine giren matematikçiler...Yalnız, söz konusu okuldaki Din Kültürü dersine girmesi için görevlendirilen öğretmenin ufak bir kusuru varmış. Ateistmiş.Ateist olmak, bir yaratıcının varlığını kabul etmemek kusur mudur değil midir, onu ayrıca tartışmak gerekir. Fakat Din Kültürü dersine giren ateist olunca, kusur demektir.Düşünün bir, rakamlara inanmayan, güvenmeyen ve hiç kullanmayan bir matematikçi neyse, bu da o.Daha ilginci, çocuklar şimdi ondan "Dinci geliyor" diye bahsediyormuş. (Mehmet Şeker-Yeni Şafak: 11 Mayıs 2002)