Teveccüh-ü nâs hastalığından nasıl kurtulabiliriz?

Teveccüh-ü nâs hastalığından nasıl kurtulabiliriz? Teveccüh-ü nâs kulların sevgisine alkışına takdirine kapılıp dünyaya geliş gayesinden sapma hastalığı kendisi gibi zavallı bir başka insandan medet bekleme gafletidir. Teveccüh-ü nâs riyanın davetçisi rızaya giden yolun en büyük engelidir.

Riya rüyetten geliyor: Yaptığı iyilikleri insanların görmesini istemek gösteriş yapmak başkaları beğensinler diye bir takım yapmacık hareketlerde bulunmak.

Bir asır sonra gelecek insanları düşünelim. Henüz yokluk karanlıklarında bulunan kim olduklarını bilmediğimiz bu dünya misafirleri kader ile tayin edilen vakitleri geldiğinde bir İlâhî lütuf olarak hayat nimetine kavuşacaklar ve yer küresine ayak basacaklar. Yolculuklarının ilk durağı olan ana rahminde dokuz ay terbiye görecek ve bu kâinattaki sonsuz nimet ve ihsanlardan en güzel şekilde istifade etmeleri için nelere muhtaçlarsa onlarla donatılacaklar. Derken yeryüzüne annelerinin kucağında ayak basacak o şefkatli sineden lâtif sütü kana kana içecekler.

Derken büyüyecek genç olacaklar. Bir iş tutacak toplum hayatına karışacaklar. Ve bunlardan büyük bir kısmı kalabalıklara kapılıp kendilerini unutacaklar; kul olduklarını misafir olduklarını yolcu olduklarını hatırlamayacaklar bile. Ayrıca başka rahimlerde beslenmiş ve kendileri gibi âciz kendileri kadar fâni olan diğer insanların sevgisini kazanmaya can atacaklar. Toplumun esiri olacak onların ayıplamasını günahtan önde tutacak onların beğenmesini rızaya tercih edecekler. Yolculuğun kabirden sonraki safhalarını düşünmeyecekler. Herkesin kendi derdini tek olarak çektiği kabir âlemini kimsenin kimseye dönüp bakamayacağı mahşer meydanını ve Allah’ın izni olmadan kimsenin şefaat edemeyeceği hesap gününü hatırlamayacaklar bile.

İşte kendini unutan ve ebediyet yurdunun azap diyarına doğru âdeta koşar adımlarla giden bu kalabalıkların karşısına peygamberler çıkıyorlar âlimler arifler çıkıyorlar ve onlara yanlış yolda olduklarını anlatıyor ve onları hidayete doğru yönlendirmeye çalışıyorlar.

Doğum kanunu kimin elinde ise bizi bu dünyaya O getirdi ve ölüm kanunuyla da bizi ahirete o göçürecek. Bu kısa dünya yolculuğunda yolcularla oyalanmak onların takdirlerini kazanmak bize ne fayda verebilir!?..

Sırayla ayrılacağız bu dünyadan ve geride bıraktıklarımız bizi kısa bir süre sonra unutacaklar. Tarihe bu gözle bakabilsek ne kadar ibret sahneleri görürüz! Nerede bir asır öncesinin alkış toplayanları ve onları alkışlayanlar? Nerede o hükümdarlar ve onlar için kasideler yazan övgüler yağdıran şairler? Nerede o büyük zenginler ve onların eline bakan fakirler?

Bir asır sonra da biz mâzi olacağız ve bir sonraki nesil aynı soruları kendi asırlarının insanlarına soracaklar. Ve derken bir gün her nefis gibi dünya da ölümü tadacak. Arkasından mahşer ve hesap meydanı. Kişinin en sevdiğinin bile yüzüne bakamadığı o dehşetli meydanda kimden medet beklenilecekse bugün Onun dergâhına sığınmak Onun rızasını kazanmaya çalışmak gerek.

Şu var ki “Allah için sevmek” gibi “Allah için sevilmek” de meşru ve güzeldir. İsteriz ki Allah’ın mümin kulları bizi sevsinler Onun has bendeleri bize yâr olsunlar. Bu isteğin riya ile teveccühü-ü nasla bir ilgisi yoktur.

Alaaddin Başar (Prof.Dr.)

_________________
Elif gibi yalnızım,
Ne esrem var, ne ötrem.
Ne beni durduran bir cezmim,
Ne de bana ben katan bir şeddem var.
Ne elimi tutan bir harf,
Ne anlam katan bir harekem...
Kalakaldım sayfalar ortasında.
Bir okuyan bekledim,
Bir hıfzeden belki...
Gölgesini istedim bir dostun med gibi…
Sızım elif sızısı...
Teveccüh-ü nâs hastalığından nasıl kurtulabiliriz? Sdfghj15

Teveccüh-ü nâs hastalığından nasıl kurtulabiliriz? Sdfghj15

tşkr

_________________
[i]arkasını duvara dayıyanmı köşeye sıkışmıştır yoksa arkasına dikkat etmeyenmi kardeş[/i]

vip moderatörlük resmim yakında admin olucam oyunda

file:///C:/Users/Ar%C3%A7elik/Desktop/Ads%C4%B1z.jpg