Mevlana'nın ETME şiiri ve hikayesi

Mevlânâ,Şems ile Konya'da buluştuğu zaman tamamıyle kemale ermiş bir şahsiyetti.

Şems, Mevlanâ'ya ayna oldu. Mevlânâ,Şems'in aynasında gördüğü kendi
eşssiz güzelline hayran oldu. Diğer bir ifadeyle Mevlânâ,gönlündeki
Allah aşkını Şems'te yaşattı. Mevlânâ'nın Şems'e olan sevgisi,Allah'a
olan aşkının ölçüsüdür.

Çünkü Mevlânâ,Şems'te Allah cemalinin parlak tecellilerini
görüyordu.Mevl'anâ açılmak üzere olan bir güldü. Şems ona bir nesim
oldu. Mevlânâ bir aşk şarabı idi,Şems ona kadeh oldu. Mevlânâ zaten
büyüktü,Şems onda bir gidiş,bir neşve değişikliği yaptı.Mevlânâ ile Şems
üzerine söz tükenmez.
Son söz olarak şöyle söyleyelim,Şems Mevlânâ'yı ateşledi,ama karşısında
öyle bir volkan tutuştu ki,alevleri içinde kendi de yandı.

ŞEMS-İ TEBRİZİ HAZRETLERİ'NİN KONYA'DAN AYRILIŞI


Şems ile buluşan Mevlânâ,artık vartini Şems'in sohpetlerine
hasretmiş,Şems'in nurlarına gömülüp gitmiş,artık bambaşka bir aleme
girmişti.Şems'in cazibesinden yana yana dönüyor,ilahi aşkla kendinden
geçercesine Sema ediyordu.Bu iki dostun sohpetlerindeki mukaddes sırrı
idraktan aciz olanlar,ileri geri konuşmaya başladılar.Neticede
Şems,incindi ve Mevlânâ'nın yalvarmalarına rağmen Konya'dan şama
gitti.(14 mart 1246 perşembe)

HAZRETİ ŞEMS'İN KONYA'YA DÖNÜŞÜ


Şems'in ayrılığından derin bir ızdıraba düşen Mevlânâ,manzum olarak
yazdığı güzel bir mektubu,Sultan Veled'in başkanlığını yaptığı bir
kafileyle Şam'a,Şems'e gönderdi.Sultan Veled kafilesiyle Şam'a
vardı,Şems'i buldu ve babasının davet mektubunu,hediyelerle birlikte
saygıyla Şems'e sundu.Şems,''Muhammedi tavırlı ve ahlaklı Mevlânâ'nın
aezusu kafidir.Onun sözünden ve işaretinden nasıl
çıkabilir''diyerek,Mevlânâ'nın davetine icabet etti ve 1247'de Sultan
Veled'in kafilesiyle,Konya'ya döndü.

HAZRETİ ŞEMS'İN KAYBOLUŞU


Şems'in Konya'ya gelişine herkez sevindi.Mevlânâ'da hasretin
sıkıntılarından kurtuldu.Artık Şemsin şerefine ziyafetler verildi,sema
meclisleri tertip edildi.Fakat huzurla,muhabbetle,dostluk içinde süren
günler pek fazla sürmedi,dedikodular ve can sıkısı durumlar yeniden
başladı.Şems, o dedikoducu topluluğun yine kinle dolduğunu,gönüllerinden
sevginin uçup gittiğini,akıllarının nefislerine esir olduğunu anladı ve
kendisini ortadan kaldırmaya çaşıltıklarını bildi,Sultan Veled'e
dediki:Gördün ya azgınlıkta yine birleştiler.Doğru yolu
göstermekte,bilginlikte eşi olmayan Mevlânâ'nın huzurundan beni
ayırmak,uzaklaştırmak,sonra da sevinmek istiyorlar.Bu sefer öylesine
gideceğim ki hiç kimse benim nerede olduğumu bilmeyecek.Aramaktan herkez
acze düşecek,kimse benden bir nişan bile bulamayacak.Böylece bir çok
yıllar geçecek de kimse benim izimi tozumu göremeyecek.''İşte Sultan
Veled'e böyle yakınan Şems,1247-1248 tarihinde Konya'dan aniden gidip
kayboldu.Şems'in kaybolmasından sonra Mevlânâ herkezden onun haberini
soruyordu.kim onun hakkında aslı esası olamayan bir haber bile verse ve
Şems'i falan yerde gördüm dese bir müjde için sarığını ve hırkasını
vererek şükranelerde bulunuyordu.Bir gün bir adam,Şems'i Şam'da gördüm
diye bir haber verdi.Mevlânâ buna tarif edilemeyecek şekilde sevindi ve o
adama üstünde nesi varsa bağışladı.Dostlarından birisi,bu haber
yalandır,o Şems'i görmemiştir dediğinde Mevlânâ şu cevabı
vermiştir.''Evet onun verdiği bu yalan haber üzerine üzerimde ne varsa
verdim.Eğer,doğru haber verseydi,canımı bile verirdim.''

HAZRET-İ MEVLANA'NIN ŞEMS-İ TEBRİZİ HAZRETLERİNİ ARAMAK İÇİN ŞAM'A GİDİŞİ


Mevlana,Şems'i çok aradı,onun ayrılığı gönülleri yakan,sızlatan nice
şiirler söyledi.Onu aramak için iki kere Şam'a gitti.Yine Şems'i
bulamadı.Bu iki son seyehatin tarihleri kesin olarak bilinmemekle
birlikte,büyük bir ihtimalle 1248-1250 yılları arasında olduğu
söylenebilir.Sultan Veled'in ifadesiyle Mevlana,Şam'da sret bakımından
Tebrizli Şems'i bulamadı ama,mana yönünden onu,kendisinde buldu.Ay gibi
kendi varlığında beliren Şems'i,kendi gördü ve dediki:''Beden bakımından
ondan ayrıyım ama,bedensiz ve cansız her ikimizde bir nuruz.Ey arayan
kişi!İster onu gör,ister beni.O'yum O'da ben.''


(Karınca kitap evinin,türk klasikleri/öykü başlığı adı altında yayımlanan Mesneviden Seçmeler isimli kitabından alıntıdır.)


Allah dostu bu iki büyük zat, ayrı düşmüşlerdi... Hazreti Mevlana'nın Çıkan dedikodularla Konya'dan ayrılan
Hz. Şems'e yazdığı şiir buda arkadaşlarım.

ETME

Duydum ki bizi bırakmaya azmediyorsun etme
Başka bir yar başka bir dosta meylediyorsun etme

Sen yadeller dünyasında ne arıyorsun yabancı
Hangi hasta gönüllüyü kasdediyorsun etme

Çalma bizi bizden bizi gitme o ellere doğru
Çalınmış başkalarına nazar ediyorsun etme

Ey ay felek harab olmuş alt üst olmuş senin için
Bizi öyle harab öyle alt üst ediyorsun etme

Ey makamı var ve yokun üzerinde olan kişi
Sen varlık sahasını öyle terk ediyorsun etme

Sen yüz çevirecek olsan ay kapkara olur gamdan
Ayın da evini yıkmayı kastediyorsun etme

Bizim dudağımız kurur sen kuruyacak olsan
Gözlerimizi öyle yaş dolu ediyorsun etme

Aşıklarla başa çıkacak gücün yoksa eğer
Aşka öyleyse ne diye hayret ediyorsun etme

Ey cennetin cehennemin elinde olduğu kişi
Bize cenneti öyle cehennem ediyorsun etme

Şekerliğinin içinde zehir zarar vermez bize
O zehiri o şekerle sen bir ediyorsun etme

Bizi sevindiriyorsun huzurumuz kaçar öyle
Huzurumu bozuyorsun sen mavediyorsun etme

Harama bulaşan gözüm güzelliğinin hırsızı
Ey hırsızlığa da değen hırsızlık ediyorsun etme

İsyan et ey arkadaşım söz söyleyecek an değil
aşkın baygınlığıyla ne meşk ediyorsun etme




Mevlana Celaleddin Rumi