Ahmak'dan kaç kaçabildiğin kadar

Ahmak'dan kaç kaçabildiğin kadar

Hazreti Mevlana mürşid kitap olan “Mesnevi”sinde şöyle bir hikaye anlatır.

Adamın biri bir gün Hazreti İsa’nın hızla dağa doğru kaçtığını görüp sebebini merak etti ve ardından seslendi:

“Ardında kimse görmüyorum, bu kaçışın da kimden?”

Hazreti İsa ona cevap vermek için bile durmadı ve koşmasını sürdürdü...

Beriki iyice merak etmişti; o da Hazreti İsa’nın peşine takıldı:

“ rızası için söyle” dedi. “Senin gibi korunmuş bir insanı bu kadar korkutan şey ne olabilir, kimden kaçıyorsun?”

Hazreti İsa:

“Bir ahmaktan kaçıyorum.” cevabını verdi. Adam şaşırdı:

“ . Sen kutlu nefesinle körleri ve sağırları iyileştiren, ölüleri dirilten İsa değil misin?”

“Çamurdan kuşlar bile senin elinde can bulup uçmuşken bir ahmaktan kaçmak da neyin nesi!”

“Bütün bu söylediklerin doğru ama iş senin bildiğin gibi değil. Okuduğum ism-i azam duası köre ve sağıra tesir eder, ölüyü diriltir. Hatta dağa üflesem dağ bile parçalanır. Ama ahmağa yüzbinlerce defa okudum yine de nefesim çare olmadı. Kuma ekilmiş tohum gibi emeğimden bir mahsul alamadım.”

“Peki ama bunun sebebi nedir? Niçin ahmak diğer dertliler gibi şifaya kavuşmuyor?”

“Çünkü ahmaklık Hakk’ın bir kahrıdır. Halbuki diğer bütün hastalıklar kahır değil bir iptila ve imtihandır. Hastalara ve dertlilere acınır; ahmaklıksa düşmanın ta kendisidir. Ezelde vurulan o mühre çare eli ulaşmaz.”

Hazreti Mevlana şöyle devam eder:

“İsa nasıl kaçtıysa sen de ahmaktan kaç! Ahmakla sohbet, nice kanlar döktü!

Hava, suyu yavaş yavaş çeker alır ya ahmak da dininizi böyle çalar, böyle alır işte.

Altına taş koymuş adamın harareti nasıl gider, o adam nasıl soğuk alırsa ahmak da sizden harareti, aşkı iştiyakı çalar, size soğukluk verir! İsa’nın kaçışı korkudan değildi. O zaten emindi, fakat size öğretmek için kaçmıştı. Zemheri rüzgarları alemi doldursa bile o parlayıp duran güneşe ne gam?”


Eskiden İslam toplumlarında alimlerden birine ceza verilince, onu cahil bir kişi ile hapseder veya bir arada yaşamaya mecbur ederlerdi. Bazı hükümdarlar da bu şekilde, kendini methetmeyen alim ve şairleri cahiller ile beraber zindana atarlardı.

Hafız-ı Şirazi bir kitap yazdığında devrin hükümdarı:

“Kitabın başında beni methet” demiş.

Hafız-ı Şirazi:

“Ben senin gibi zalimi methetmem.” diye karşılık verince, hükümdar Hafız-ı Şirazi’yi zindana attırmış.

Hafız-ı Şirazi zindanda her ikindiden sonra mahkumlara sohbetler edermiş.

Mahkumlardan birisinin her sohbette ağlaması, Hafız Şirazi’nin dikkatini çekmiş. Bir gün o adama:

“Yahu seni ağlatan nedir? korkusu mu? Yoksa sevgisi mi? Kul hakkı mı? Yoksa günahlarının çokluğu mu?” diye sorunca, adam:

“Benim bir keçim vardı. Senin sakalın aynen onun sakalına benziyor. Seni görünce onu hatırlıyor ve kendimi tutamayıp, ağlıyorum.” diye cevap vermiş.

Bunun üzerine Hafız-ı Şirazi:

“Böyle cahilin yanında durmaktansa, öyle zalimi methetmek daha evladır.” demiş ve kralı methetmeye karar vermiş.

Mesnevi,(3. cilt, beyit:2570 vd. )
Alıntıdır..

Hz. Ali'nin (r.a.) Evlatlarına Vasiyeti

Hazreti Mevlana mürşid kitap olan “Mesnevi”sinde şöyle bir hikaye anlatır.

Hz. Ali, hain bir el tarafından yaralandığında oğlu Hz. Hasan ağlayarak yanına g...irer.

Hz. Ali: “Seni ağlatan nedir oğlum?” der.

Oğlu: “Nasıl ağlamayayım, sen vefat etmek üzeresin.” der.

Hz. Ali: “Yaptığında sana zarar vermeyecek sekiz tavsiyemi ezberle oğlum” der ve sözlerine şöyle devam eder:

“Zenginliğin
en iyisi akıl zenginliğidir. En büyük fakirlik de ahmaklıktır. En
büyük yalnızlık kendini beğenmektir. En büyük şeref güzel ahlâktır.”

Hz. Hasan, “Babacığım bu dört tanesi. Bana diğer dördünü öğret.” dediğinde ise Hz. Ali şöyle buyurur:

“Ahmakla
arkadaş olmaktan sakın. Sana faydalı olmak isterken zararı dokunur.
Yalancı ile arkadaş olmaktan sakın. Çünkü o sana uzağı yakın, yakını
uzak gösterir. Cimri ile arkadaş olmaktan sakın. Çünkü o kendisine en
çok ihtiyaç duyduğun anda senden uzaklaşır. Fâsıkla, kötü kimse ile
arkadaş olmaktan sakın. Çünkü o, çok değersiz bir şeye seni satar.”

******************0o0****************************

Ahmağın Sevgisi

Bir
ejderha bir ayıyı yakalamak üzere sıkıştırmıştı. Bu sırada oradan
geçen bir er ayının feryatlarını duydu. Ayının yardımına koştu. Aklını
ve gücünü kullanarak ejderhayı yendi, ayıyı kurtardı. Ayı gördüğü bu
iyilik karşısında o babayiğidin peşini bırakmadı. Tıpkı sadık bir köpek
gibi, onu takip etmeye başladı. Bir gün yiğit hastalanıp yatağa düştü.
Ayı da başında beklemeye başladı. Oradan geçen biri yiğidin halini
sordu. Sonra da:
“Bu ayının senin yanında ne işi var?” diye sordu. Yiğit ejderha hikâyesini anlattı.
Adam: “Ahmağın dostluğu düşmanlıktan beterdir. Sen bu ayıya güvenme. Ne yapacağı belli olmaz” dedi.
Yiğit: “Bunu kıskançlığından söylüyorsun. Baksana zavallı hayvanın sevgisine” dedi.
Adam: “Ahmağın sevgisi aldatıcı bir sevgidir, buna inanma!” dediyse de dinletemedi.
Yiğit
ayıdan vazgeçmedi. Bir müddet sonra yiğit uyudu. Bir sinek gelip
yiğidin yüzüne kondu. Ayı onu kovaladı. Ayı kovaladı, sinek geldi. Buna
sinirlenen ayı koca bir kaya parçasını aldı, uyuyan yiğidin yüzüne
konan sineği öldürmek için kayayı fırlattı. Kaya adamın yüzünü
parçalayıp beynini dağıttı. Böylece ayı iyilik yapayım derken yiğidi
öldürdü.
Ahmağın sevgisi, ayının sevgisidir; kini sevgidir, sevgisi kin…

Ahmakla arkadaşlıktan sakın. Çünkü, sana iyilik edeyim derken, zararı dokunur. (Hazret-i Ömer)

Dişi ile tırnak uçlarını ısırmak ahmaklık alametidir. (Hazret-i Ali)

Ahmaklar arasında bulunan horlanır, âlimler arasında bulunan hürmet görür. (İmam-ı Cafer-i Sadık)

Dünyayı ele geçirmek için Ahireti [dinini] vermek ahmaklıktır.
Yaratıkların en ahmağı nefstir. Çünkü her isteği kendi aleyhinedir. (İmam-ı Rabbani)

Kaza borcu varken, nafile kılmak ahmaklıktır. (Hazret-i Ebu Bekir, Seyyid Abdülkadir-i Geylani)

Ahmaklığın alameti, kendi aybını bırakıp, başkasının aybıyla uğraşmaktır. (Sırri-yi Sekati)

Ve ma cevab-ül ahmak-ı illes sükut=Ahmağa verilecek en güzel cevap ancak sükuttur. (İbni Hibbân)

Nefsin arzuları peşinde koşan ahmaktır. (Muhammed Masum Faruki)

Hatasında ısrar eden ahmaktır. (Seyyid Abdülhakim Arvasi)

***********************

Ahmağa nasihat kâr etmez. Hadis-i şeriflerde de buyuruluyor ki:

(Akıllı, nefsine uymaz, ibadetlerini yapar, ahmak olan da nefsine uyar, günah işler, sonra da Allah affeder diye ümit eder.) [Tirmizi]

(Akıllı, Allah’a ve Peygamberine inanıp ibadetini yapan kimsedir.) [İbni Muhber]

(Günah işleyenin bir aklı gider, bir daha geri dönmez.) [İ. Gazali]

(Ahmak, ahmaklığından fasıkın günahından daha büyük sıkıntıya düşer.) [Hakim]

(Ahmak olanla ilgini kes.) [Beyheki]

(Akşam üstü uyumak ahmaklıktır.) [İ. Maverdi]

(Sofradan düşen kırıntıyı yiyen fakirlik görmez, çocukları da ahmak olmaz.) [İ. Neccâr]

(Mümin sert değildir. Yumuşaklığından dolayı ahmak zannedilir.) [Deylemi]

(Ahmaklığın en kötüsü, Müslümanlığı bırakıp, başka dine meyletmektir.) [Deylemi]

*************************

Ormanda bir ayının ayağı, kütük arasına sıkışmış, kurtaramıyormuş.
Birisi bunu görüp, ayının ayağını kütüğün arasından çıkarmış. Ayı da
kendisine iyilik eden bu adama, ormandaki arıların yaptığı petekleri
alıp getirmiş. Adam balı yiyince orada uyumaya başlamış. Fakat sinekler,
adamın yüzüne konarak rahatsız ediyormuş. Ayı ise, adam rahat uyusun
diye sinekleri kovuyormuş. Bakmış kovmakla gitmiyor, sinekleri öldüreyim
bari diye, kocaman bir taş alıp, adamın yüzüne konan sineklere vurmuş.
Sonucu tahmin ediyoruz. Ayı ahmak olduğu için, sinekleri öldürmek için
vurduğu taşın adama zarar vereceğini düşünememiş. Ahmak olmamak lazım.

***************0o0*****************

Araplar edebiyatında Hebenneka
adında biri vardır ki, bu adam ahmaklıkta Araplar arasında deyim
olmuştur. Bu ahmak boynuna boncuk, kemik ve çanak parçalarından oluşan
bir kolye takar ve bunların ne olduğunu soranlara şöyle dermiş:

- Ben bunlarla kendimi kaybolmaktan kurtarıyorum.


Bir gün kardeşi kolyesini Hebenneka uyurken boynundan çıkararak kendi
boynuna geçirir. Bunun üzerine zaten fazla yük çekemeyen kafası allak
bullak olan Hebenneka der ki:

- Yahu, şimdi sen bensin; fakat ya ben kimim?!...

ibnü'l Cevzi'nin ahmak ve dalgınlardan bahsettiği hicri 500'lü

yıllarda yazdığı kitap. Yani günümüzün Leman dergisindeki dumur detayları bölümünün, bundan yüzyıllar önce kitaplaşmış hali.

Kitaptan bir alıntı ;


Hasta ve başağrısı çeken birini gördüm.Hurma yiyor ve çekirdeklerini topluyordu.Dedim ki;

-Yazık sana! Bu haldesin ve hurma yiyorsun!

+Efendim,kuzusunu emziren bir koyunum var.Ona çekirdek
veremedim.Hoşlanmadığım halde hurma yiyorum ki çekirdeklerini ona
yedireyim.

-Hurmayı çekirdeğiyle beraber yedir.

+Bu caiz midir?

-Evet.

+Vallahi beni sıkıntıdan kurtardın.Allah'tan başka ilah yoktur,ilim çok güzel..
--
kitabul hamka vel mugaffelin

Patronun birtanesi bende bir çırak var okadar aptalki bak şimdi demiş
çırağını çağırmış la memet gel buraya demiş çırak koşarak gelmiş buyur
abi demiş patronu al şu 5milyonuda git karşı migrosdan 2005 model bmv al
geldemiş çırağıda tamam deyip parayı almış çıkmış Diğer patron lafa
girmiş senin çırak salakmıki benimki daha salak demiş bakşimdi demiş L a
ali gej buraya demiş onunda çırak koşarak gelmiş buyur abi demiş şu
bizim dükkakana bak abakalım ben oradamıyım değilmiyim demiş .ırağı
tamam demiş dükkana bakmaya gitmiş. Çıraklara yolda karşılaşır çırak
hemen sormuş lo memet neyaparsın burada demiş çırakta sorma ali demiş
bizim patron okadar salakki bana diyorki al şu 5milyonu git migrosdan
araba gel demiş oysaki aptal bugün pazar migrosun kapalı olduğunu
bilmiyor demiş diğer çırakda lafa atlamış benim patron dahada aptal
demiş bana diyorki git bak bakalım bizim dükkana ben oradamıyım
değilmiyim diyor oysaki salak adam yanında telefon va r ara sor demiş
SIZCE KIM SALAK