Kur’an ve tevil yoluyla tahrif
İbn Teymiye’ye
ait bir tasnif vardır: Şeriatı münezzele, şeriatı müevvele ve şeriatı mübeddele
diye. Garibce bir karşılıkla şöyle ifade edebiliriz:
1. İndirilmiş şeriat
2. Giydirilmiş şeriat
3. Bindirilmiş şeriat.
İndirilmiş şeriat belli.
Olduğu gibi bize ulaştığına dair Şia dahil bütün ümmetin icmaı bulunmaktadır.
Bazı şaz görüş ve rivayetlerle de varsın Muhsin Hocalar uğraşsın.
Giydirilmiş şeriat: Tevil yoluyla insanların onu yormaları
sonucunda artık kendilerine mal ettikleri bir şeriat anlayışı. Hiçbir dinin
indiği gibi kabul görmesi mümkün değildir, böyle bir varsayım insanlığın
tabiatına aykırıdır. İnsanlar, kucaklarına alıp bağırlarına bastıkları dinlerine kendilerinden,
dillerinden, kültürlerinden de bir şeyler katarlar. Çıplak doğan çocuğun giydirilmesi
gibi, onun için itina ile hazırlamış oldukları elbiseleri
giydirirler, kendi kültür ve sanatlarını yansıtan beşiklere yatırırlar, kendi öz
ninnileri ile büyütürler ve ancak o haliyle kalıcı kılarlar,
kendilerine ait görürler.
Bindirilmiş şeriat ise
elbise giydirmek ve beslemek gibi değil, dışarıdan onun
vücuduna bir şeyler sokmak türünden bir muameleye tabi tutarak
onu kendi olmaktan çıkarmak demektir. Bidat ve hurafelerin dine sokulması işte
bu tür faaliyetler içinde yer alır.
Bizim burada asıl konu edinmek istediğimiz kısım tevil kısmıdır: Kur’an’ı indiği gibi okursunuz ve
fakat ne için indiği manayı değil de kendinizce ona başka anlamlar giydirmeye
çalışırsınız. Bu
giydirmeler, vücuda uygun düşmediği için zamanla onu deforme eder. Bu da tahrifin bir başka şekli olur.
Bugün kimse Kur’an’ı lafız düzleminde tahrife yeltenemez.
Ama tevil yoluyla olabilecek kapı ardına kadar açık gözüküyor.
Üstelik teşvik görüyor, asıl yapılması gerekenin o olduğu şeklinde takdimler
yapılıyor. İstediğin gibi gir, istediğini söylet, hele bir de söylemesin! Alimallah üzerine topla
tüfekle gidersin, sonunda şöyle ya da
böyle söyletirsin. Çünkü Kur’an iki kapak arasında bir metin
olarak zaten kendisi bir şey “söyleyen”
değil, orada duran bir şeydir. Hz.
Ali’nin dediği gibi onu insanlar konuşturur. Eğer bağlı kalınacak bir
takım kayıt kuyut yoksa o zaman da istedikleri kendilerince her türlü güzelliği
söylettirirler, düşüncelerini onaylatırlar.
Hz. Peygamber “İçinizde
tenzili uğruna savaşanlarız olduğu gibi, tevili için savaşanlarınız da olacak!” diye adres olarak Hz. Ali’yi
göstermişti. Ammar da Sıffın savaşını kastederek “Tenzili için nasıl savaştıysak şimdi de tevili için savaşıyoruz!” demişti. Çünkü onlar Kur’an’ı içselleştirmiş ve sağlıklı tevilini
yapmaya muktedir Hz. Ali gibilere “Aramızda hakem işte
şu Kur’an olsun!” diye mızraklarının uçlarına takmış oldukları
Mushaf sayfalarını göstermişlerdi. Öyle anlaşılıyor ki onu
kendi düşünceleri doğrultusunda konuşturabilmenin imkanının mevcudiyetini
görüyorlardı.
Ve de öyle oldu.
Arkasından Hariciler çıktı. İni’l-hukmu illâ lillah
diyorlardı, önlerine çıkan her bir muhalifin kanını dökmede hiçbir beis
görmüyorlardı. Kur’an okuyorlardı; ama bir türlü
hançerelerinden öteye geçmiyordu.
Kur’an işte böyle böyle tahrif ediliyordu.
Tenzilden umudunu kesenler, tevile sığınıyorlardı.
Ya Rabbi ayağımızı kaydırma!
Tevilimizi, tenziline muğayir kılma.
Dua ile!
10.10.2012
GARİBCE
Konu: Kur’an ve tevil yoluyla tahrif 
Perş. Ekim 18, 2012 2:30 am