Senin Ümmetinim mi Diyeceğim Bu Kirli Dudaklarımla ?
Ey sevgili;
Ben mi sana seni çok sevdiğimi diyeceğim bu halimle,
Senin ümmetinmi
diyeceğim bu kirli dudaklarımla ?
Sana gelmek istediğimi mi söyleyeceğim?
Kapına geldiğimde, nasıl huzuruna varacağım bu bedenle.
utanırım hemde
çok.
Ben sana layık bir ümmetim diyemem. Sığıntı olurum gerekirse, Herkesin
arkasından bakarım , sen ordasın bilirim. Saklanırım herkesin arkasına. Beni
görme bana nazar eyleme diye. çünkü bilirim ki gözün gözüme değdiğinde YANARIM.
sadece sana uzaktan bakarım . sadece seyrederim gül yüzünü. Ama kimbilir
belki merhametin beni de sarar. Belki sende ümmetimdensin dersin ne kadar
GÜNAHKAR olsamda. Bakabilirmiyim acaba o zaman yüzüne. Gözlerine...
Ama ben razıyım senin ayağının bastığı yerlere yüzümü sürmeye, senin kokunu
çekmeye içime buram buram. Burası oturduğun yer işte, burası namaz kıldığın yer.
Burası yediğin, burası içtiğin yer. Gözyaşlarımla temizlerim her yeri.
Affedermisin o zaman beni?
Ümmetliğe kabul edermisin ?
sen ki Mevlanın sevgilisi , benki utanmaz bir kul. Sanki yaradılmaya
sebeb, benki yaradılan sıradan bir mahluk.
Ne olur beni de kabul et , çağır. Koşa koşa geleyim sana. utangaç utangaç
dolasayım etrafta.
Ne olur çağır beni de geleyim. layık olamasam da , hakkım olmasa da SENİ ÇOK
SEVİYORUM. Çok seviyorum. Çok seviyorum. Çok seviyorum.
SENAİ DEMİRCİ