gözlerdeki hikmet parıltılarıdır gözyaşları

gözlerdeki hikmet parıltılarıdır gözyaşları..

o,en güzel düygüların gözlerın ifade etmesidir..
gözyaşı ,gözlerin en tatlı muhabbetidir..gönülde salkım-salkım meyve vermiş
düygüları konuşturan,onları nakış-nakış gözlerin ifadesi işleyen ,dünyaya
açılan penceremizin kalb atışlarıdır gözyaşlar...
nasıl kalbi atmayan bir canlı nefeş alamazsa,gözyaşları olmadan da göz
görmenin gerçek menziline ulaşamaz...
her an kirpiklerimizin ucunda bir fedakar dost gibi bizi bekleyen sevgi
damlacıklarıdır gözyaşlar...
sevincin,üzüntünün simgesidir gözyaşları..
gözyaşları gözlerde kimi zaman bir anne sevgisi,kimi zaman sevdiğinden
ayrılışı,kimi zaman damla-damla bir kurbet türküsü olur..

ağlamak,gözyaşı dökmek,duygulu bir kalbin işidir..
gözümüz yaşarmıyorsa,anlasılan düygülarimizda bir kopukluk var...
kalbimizin katılığını gidermeye,onu yumusatmaya gayret etmeliyiz..
duygu,ruhumuzun gıdası...bize insan olduğumuz duyuran yanımız..
gözyaşı,semanın kapılarını açan ellerimiz..
MEVLAYA bağlayan özel bir hattımız gözyaşıdır..
gönül kapımızı onu YARATANA ardına kadar açtığımız bir özel hat..
şu hadis-i şerif bize verdiği serinlikle içimizi ferahlatmalı..
"tenhalarda ALLAH'a anıp gözyaşı dökenler ,hiç bir gölgenin bulunmadığı
mahser cehenneminde ,CENAB-I MEVLAN'IN özel gölgeliğinde
serinleyecekler."(buharı-müslim)
gözyaşı dökmemiz isteyen RABBİMİZ,kendimize ait bir şey istemiyor ki..göz'de
O'NUN,gözyaşı da...

Ağlamak;

Rahmandan kuluna bir armağan, bir rahmet!...
Ağlamak;
İçteki sıkıntıları dışa atmaktır... sıkıntılardan arınmaktır!...
Bazen sevgiliye naz! Bazen sitemdir! Bazen de anlaşılamamaktır...
Bazen pişmanlığın ifadesi...

Ağlamak;
Kaybedilene ağıt! Hüznün doruk noktası...
Resulün kaybettiği oğluna hediyesi ...
Ya ResulALLAH! Sen de mi? Dedirten inci taneleri...
Bazen Rabbe yöneliş!...
Bazen af dileme!...
Bazen acının inci inci dışa vurumu!
Adeta acının yıkanması... toprağa karışıp yok olması...
Bazen sevincin gözlere yığılması, ardından göz pınarlarından süzülen
daneler...
Yürekte sevinç fırtınaları koparken, gözlerin mahzunluğu!
Yakubun Yusu fa özleminin ifadesi!... Net, yalın, riyasız hiçbir kelime
telaffuz etmeden tüm çıplaklığıyla,
duyguların ifadesi...
Ve ağlayabilmek;
Gece yarısı mahlukat uyurken, seccadesinde Rab bine huşuyla yönelmiş,
alın secdede, Rabbi ile buluşmanın doruk noktasında...
bir müminin gözlerinden süzülen damlalar! Belki de diğerlerinin kurtuluşuna
mütesebbib!...
Rabbinden rahmet olarak....
Bir annenin yavrusuna özlemi, hasretinin ifadesi!...
Duygular kumkuması içindeyken kalbin birden infilak etmesi...

Ve gözyaşı;
Rabbinden rahmettir mümine!...
Bir tesellidir anneye! Sevgiliye sığınak!...
Mecnundan Leyla ya kalan hatıra!...

ve Resulden ümmetine merhamet!...