Vaktin evvelinde kılınan namaz

İnanan bir insan için en önemli hususlardan biri hiç şüphesiz Rabbisi ile kurmuş olduğu, kurduğu veya kuracağı münasebettir.
Kurmuş, kurduğu ve kuracağı diyerek meseleyi mazi, hal ve istikbale delalet eden üç zaman kipiyle anlatmak istemem, söz konusu münasebetin sürekliliğine işaret etmek için. Çünkü insanın dünya hayatında Rabbisi ile münasebeti ana rahmine düşmesiyle başlar, son nefese kadar devam eder.

Bu münasebetin en can alıcı çeşitlerinden birisi ibadetlerdir. İbadetler arasında ise ilk sırayı namaz alır. Çünkü namaz Efendimiz'in (sas) beyanıyla hem dinin direğidir hem de günde beş defa tekrarı dolayısıyla en sürekli olanıdır.

İnsan fıtrat itibarıyla sürekli tekrar eden şeylere karşı daha çabuk ülfet ve ünsiyet içine girer. Bir defa ülfet içine girildikten sonra da, yapılan şey insana haz ve zevk vermez. Namaz için de maalesef aynı şey geçerlidir. Dün, bugün, yarın ayırımı yapmadan rahatlıkla söylüyorum bunu; çünkü insan fıtratına ait tabii bir olgu bu. Sadece imanın insan üzerindeki yaptırım gücüne göre değişir tavır almalar. Kimileri bütünüyle terk eder, kimileri halk tabiriyle "ağır-aksak" kılar.

"Ağır-aksak" dediğimiz vasfın göstergelerinden biri; namazların her ne kadar vakti içinde eda edilse de, vaktin en son cüz'ünde kılınmasıdır. Saatine baktığında; "aaaa, ikindi vakti gelmiş, öğle geçiyor" deyip insanın kendini telaşla abdest ve namaza salmasıdır. Diğer namazlar için de durum bundan farklı değildir. Tabii bu telaşe ile kılınan namazdan ne kadar haz alınır, bununla kulluk borcu hangi ölçüde eda edilmiş olur; ayrıca ele alınması gereken bir mevzu.

Böylelerine Efendimiz'in (sas) bir hadisinden hareketle haddimi aşarak bir tavsiyede bulunmak istiyorum; namazı vaktin evvelinde kılmaları. Hadis şu: Nebiler Serverine yeni bi'at eden birisi "Hangi amel faziletlidir?" diye soruyor; Efendimiz (sas) "Vaktin evvelinde kılınan namaz." buyuruyor. (Buhari, Mevakit, 5; Müslim, İman, 137)

Tecrübelerim bana şunu gösterdi; Allah Rasulü'nün (sas) bu hadisinde beyan buyurduğu hususa tavsiye diyeceksek, bu tavsiyeye uyup namazlarını vaktin hep evvelinde kılmayı hayatına hayat kılan insanlar, yine saatlerine bakacaktır ama bu defa, "öğle namazı geçiyor!" yerine, "aaa, ikindiye şu kadar kalmış" diyecek ve yine telaşla abdeste, namaza yönelecektir. Namazı kaçırmamak ile vaktinde eda etmek arasında gösterilen telaş ve tabii ki huzur farkı izahtan varestedir sanırım.

Kaldı ki bu hal dünyevi açıdan ayrı hayır ve bereketlere, uhrevi açıdan da ayrı sevaplara kapı açacaktır. Dünyevi açıdan Bediüzzaman Hazretleri'nin namaz vakitlerinin günde beş defa olmasının hikmetlerini anlattığı 9. sözü isterseniz bir de bu gözle okuyun. Zihniniz çok farklı ufuklara yelken açacaktır.

Uhrevi açıdan da hiçbir yorum yapmadan aktaracağım şu hadisin yeterli olacağını düşünüyorum: 'Allah Rasulü (sas) bir gün ashabına şu soruyu sorar: "Allah'ın onunla hataları affedip bağışlayacağı, dereceleri yükselteceği bir şeyi size söyleyeyim mi?' Ashabın 'evet' cevabının ardından devam eder Efendimiz(sas): "Abdest üstüne abdest almak, camide cemaatle namaz kılmaya devam etmek ve her namazdan sonra diğer namazı beklemek. İşte ribat budur!. İşte ribat budur!. İşte ribat budur!." (Müslim, Taharet, 41; Tirmizi, Taharet, 39)

Son söz; yanılıyor olabilirim, bununla birlikte sizlerle paylaşmakta mahzur görmüyorum; Rabbisi ile münasebetinde ciddi ve disiplinli olmayan insanlar, ailevi, iktisadi, sosyal ve kültürel münasebetlerinde uzun soluklu ciddiyet ve disiplini yakalayamıyorlar. Bilmem siz ne dersiniz?



AHMET KURUCAN