Mubbati Gayri Meşruanın Akibeti-Zina VE iNTERNET TUZAKLARI

"Gayr-ı meşru bir muhabbetin neticesi, merhametsiz azab çekmektir." kaidesi sırrınca, siz, fıtratınızdaki Cenab-ı Hakk'ın zât ve sıfât ve esmasına sarfedilecek muhabbet ve marifet istidadını ve şükür ve ibadat cihazatını, nefsinize ve dünyaya gayr-ı meşru bir surette sarfettiğinizden, bil-istihkak cezasını çekiyorsunuz. Çünki Cenab-ı Hakk'a ait muhabbeti, nefsinize verdiniz. Mahbubunuz olan nefsinizin hadsiz belasını çekiyorsunuz. Çünki hakikî bir rahatı o mahbubunuza vermiyorsunuz.Hem onu, hakikî mahbub olan Kadîr-i Mutlak'a tevekkül ile teslim etmiyorsunuz, daima elem çekiyorsunuz.Hem Cenab-ı Hakk'ın esma ve sıfâtına ait muhabbeti, dünyaya verdiniz ve âsâr-ı san'atını, âlemin esbabına taksim ettiniz; belasını çekiyorsunuz. Çünki o hadsiz mahbublarınızın bir kısmı size Allahaısmarladık demeyip, size arkasını çevirip, bırakıp gidiyor. Bir kısmı sizi hiç tanımıyor, tanısa da sizi sevmiyor. Sevse de size bir fayda vermiyor. Daima hadsiz firaklardan ve ümidsiz dönmemek üzere zevallerden azab çekiyorsunuz.(Sözler - 634)

Buradaki "Gayrı meşru bir muhabbetin neticesi, merhametsiz bir azap çekmektir." cümlesini nasıl anlamalıyız ? İslamiyet'in helal kıldığı şeklin dışında her türlü sevmekler ve muhabbetler gayrı meşrudur ve dinen yasaklanmıştır. Kafirlerin işledikleri günahlar o kadar dehşetlidir ki ancak cehennem temizler. Müslümanlar ise, büyük günah işlememek şartıyla, bu dünyada Cenab-ı Hakk'ın vermiş olduğu bazı sıkıntılara sabır ve tahammülle mukabele ederse mükafatı büyük olur. Belki günahlarını affettirir inşaallah. İşte bir Müslüman Cenab-ı Hakk'ın rızası haricinde bazı sevmeklere girerse, Cenab-ı Hakk bunu cehenneme bırakmak istemediği için bu dünyadakilere de ibretlik olması için merhametsiz bir azaba düçar kılmaktadır. Çünkü o gaflette olan genç: "Cenab-ı Hakk gafururrahimdir, hem cehennem pek uzaktır" deyip gaflete düşüp günahlarına devam edebilir. İşte Cenab-ı Hakk acil bir musibet vermekle onu uyandırmak ister. Bediüzzaman Hazretleri bunun neticesi olarak bu tür günahların halini ve vaziyetini bizim nazarımıza Risalei Nurların muhtelif yerlerinde şu şekilde vermektedir: "O gençliğin su'-i istimaliyle gelen hastalıkla hastanelere ve kalp ve ruhun gıdasızlık ve vazifesizliğinden neşet eden sıkıntılarla meyhanelere , sefahethanelere veya mezaristana düşeceklerini bilmek istersen; git, hastahanelerden ve hapishanelerden meyhanelerden sor. Elbette ekseriyetle, gençlerin gençliğinin su'-i istimalinden ve taşkınlıklarından ve gayrı meşru keyiflerin cezası olarak gelen tokatlardan eyvahlar ve ağlamalar ve esefler işiteceksin." (1) Bir insanın her türlü günahtan uzak kalması gerekir. Zamanımız günahların bir sel gibi her tarafı istila ettiği dehşetli bir zamandır. Böyle bir devirde günahlardan uzak kalmak çok daha zorlaşmış ve buna göre de daha da önem kazanmıştır. Günahlar içinde en dehşetlilerinden biri harama nazardır. Maalesef çıplaklık yaygınlaşmış, nazarlar kirlenmiştir. Haram nazar gözün zinası anlamına gelir ve zinaya da kapıyı aralar. Gözüne dikkat etmeyen kimseler takva mertebesine varamazlar ve kendilerini günahlardan koruyamazlar. Bilindiği gibi gözde arıza olduğunda, insana ehliyet vermezler. Mevlana Celaleddin-i Rumi nin şu sözü manidardır,"Ey nefis, Harama bakmakla cünüb olan(kirlenen) gözüne, gözyaşlarıyla gusül yaptır ki temizlenesin"Günah ve İsyanın Sonuçları:- İlimden yoksun kalmak: Zira, ilim, günahkâra verilmez. - Rızkın kesilmesi: Günâhkârın rızkı harama gider, Allah'ın bereket ve ihsanı kalkar. - Kalp ve ruhun bozulması: Fıtrata uygun hal bozulur, hissizlik, vicdansızlık, korkusuzlukla tövbeden uzaklaşır. İç dünya kararır, kalp paslanır, haya duygusu ve ahlâk kalkar. - İnsanlardan uzaklaşma: Nefsi ve en yakınlarıyla, toplumla yabancılaşan günâhkâr yalnız kalmaya mahkum olur. - Her günâh iz bırakır: Günâhların sonucu vücud, akıl ve diğer organlarda bir kötülük doğurur. Her günâh bir başka günâha yol açar. - Her günâh, İslâm dışı gelmiş geçmiş bütün çirkin ulusların mirasıdır. Kibirlenmek Firavun'un; eşcinsellik Lût kavminin mirasıdır. - Günâh ve isyân, Allah'ın azabının hak olmasına yol açar. Bela ve musibet gelir. Günâhın geçmişe, şimdiye ve gelecek kuşaklara zararı dokunur. - Günâhkârlar, meleklerin tövbe ve istiğfarlarından, Hz. Peygamber'in (s.a.s) şefaatinden mahrum kalırlar. Günâhlar insanların imanını zayıflatır. (1) bk.Sözler, On Üçüncü Söz.; Kastamonu Lahikası.

İKİNCİ NOKTANIN İKİNCİ MEBHASI

Dalâlet ehlinin vekili, tutunacak ve dalâletini ona bina edecek hiçbir şey bulamadığı, sıkıştığı ve söyleyecek bir şeyi kalmadığı zaman şöyle diyor:

"Ben, dünya saadetini, hayatın lezzetini, medeniyetteki ilerlemeyi, sanatın gelişmesini, ahireti düşünmemekte ve Allah'ı tanımamakta, dünyaya aşırı değer vermekte, insanların aşırı serbestisinde ve kendine sonsuz güvenlerinde gördüğüm için, insanlığın ekserisini, şeytanın da yardımıyla bu yola sevkettim ve sevkedeceğim."

Elcevap: Biz dahi Kur'ân namına diyoruz ki: Ey bîçare insan! Aklını başına al. Dalâlet ehlinin vekilini dinleme. Eğer onu dinlersen, kaybın o kadar büyük olur ki; tasavvurundan ruh, akıl ve kalp ürperir. Senin önünde iki yol var:


Birisi: Dalâlet ehlinin vekilinin gösterdiği şekavetli yoldur.
Diğeri: Kur'an-ı Hakîm'in tarif ettiği saadetli yoldur. İşte o iki yolun kıyaslamasını çok "Sözler"de, hususan "Küçük Sözler"de gördün ve anladın. Şimdi makam münasebetiyle o kıyasların bir özetini gör, anla. Şöyle ki:

Şirk ve dalâletin ve fısk ve sefahetin yolu, insanın bütün değerini düşürüyor. Hadsiz elemler içinde nihayetsiz ağır bir yükü zaif ve âciz beline yükletir. Çünkü insan, Cenab-ı Hakk'ı tanımazsa ve O'na tevekkül etmezse; o vakit, gayet derecede âciz ve zaif, nihayet derecede muhtaç, fakir, hadsiz musibetlere maruz, elemli, kederli basit bir hayvan derekesine iner. Üstelik sevdiği ve alâka peyda ettiği bütün eşyadan mütemadiyen firak elemini çeke çeke, geride kalan bütün ahbabını büyük acılar içinde bırakıp, kabrin karanlıklarına yalnız olarak gider.

Hem hayatı müddetince, elindeki basit arzusu, küçük iktidarı, kısacık bir ömür ve sönük bir fikir ile nihayetsiz elemler ve emellere karşı faydasız çarpışır. Ve hadsiz arzularının ve maksatlarının gerçekleşmesine boşu boşuna çalışır.

Hem kendi vücudunu taşıyamadığı halde, koca dünya yükünü zayıf beline ve kafasına yüklenir; daha Cehennem'e gitmeden Cehennem azabını çeker.

Evet, dalâlette olanlar, duygularını ibtal edecek eğlencelerle sarhoş olurlar, şu elîm elemi ve dehşetli manevî azabı hissetmezler. Fakat hissedeceği zaman, yâni kabre yakın olduğu vakit bütün acılığıyla hisseder. Çünkü; Cenab-ı Hakk'a hakikî abd olmazsa, kendini kendine malik zannedecek. Halbuki; o cüz'î ihtiyar, o küçük iktidarı ile şu fırtınalı dünyada vücudunu idare edemiyor. Hayatına zararlı mikroptan tut, tâ zelzeleye kadar binlerce düşmanı, kendine karşı hücum vaziyetinde görür. Elîm bir korku dehşeti içinde her vakit kendine müthiş görünen kabir kapısına bakar.

Hem bu vaziyette iken, insaniyet itibariyle insanlıkla ve dünya ile alâkadar olduğu halde, dünyayı ve insanı, bir Hakîm, Alîm, Kadîr, Rahîm, Kerîm bir zâtın tasarrufunda tasavvur etmediği ve onları tesadüfe ve tabiata havâle ettiği için, dünyanın dehşetli korkuları ve insanın ahvali onu daima canından bezdirir. Kendi elemiyle beraber diğer insanların acısını da çeker. Dünyanın zelzelesi, tâunu, tûfanı, kıtlığı, fena ve zevali, gayet usandırıcı ve karanlıklı birer musibet suretinde onu tâzib eder.

Hem şu haldeki insan, merhamet ve şefkate lâyık değildir. Çünkü kendi kendine bu dehşetli vaziyeti veriyor. Sekizinci Söz'de kuyuya girmiş iki kardeşin halleri anlatılırken denildiği gibi: Nasıl bir adam, güzel bir bahçede, güzel bir ziyafette, güzel ahbaplar içinde nezîh, tatlı, namuslu, hoş, meşru bir lezzet ve eğlenceye kanaat etmeyip; gayr-ı meşru ve zararlı bir lezzet için, çirkin ve sarhoşluk veren şarabı içse, sarhoş olup kendini kış ortasında, pis bir yerde ve hattâ canavarlar içinde tahayyül etse, titreyip bağırıp çağırsa, merhamete lâyık değildir... Çünkü ehl-i namus ve mübarek arkadaşlarını canavar gibi görmekle onlara karşı hakaret eder. Hem ziyafetteki leziz yiyecekleri ve temiz kapları kirli, pis taşlar tasavvur eder, kırmağa başlar. Hem mecliste muhterem kitapları ve mânidar mektupları mânâsız ve âdi nakışlar tasavvur eder, yırtarak ayak altına atar ve hâkeza... Böyle bir şahıs, nasıl merhamete müstahak değildir; belki tokata müstahaktır.

Öyle de, küfrü seçmesinden dolayı dalâlete dalıp, Sani'-i Hakîm'in yarattığı şu dünya misafirhanesini, tesadüfe havale eder veya tabiat tarafından yaratıldığını söyleyen de aynıdır. Zira, Yüce Yaratıcı'nın, kâinatta tecelli eden isimlere aynalık eden mahlûkattan vazifesi bitenlerini göremediğimiz gayb âlemlerine göndermesini yok olma şeklinde değerlendirmektedir. O mahlûkatın Yaratıcılarını tesbih etmelerinden çıkan sesleri, yok olmaya gidenlerin ayrılık çığlıkları gibi düşünmüştür. Her biri, Hakîm yaratıcının ayrı bir mektubu olan mevcudat sayfalarını karmaşık ve mânâsız tasavvur etmiştir. Yine o, rahmetin coştuğu âlemlere açılan bir kapı olan kabre yokluk karanlıklarının başlangıcı gibi bakmıştır. Ölümü, hakikî ve ebedî dostlara bir kavuşma daveti olduğu halde, geçici dostlardan ebedî bir ayrılık gibi görmüştür. Böylece hem kendini dehşetli bir azap içinde bırakıyor.. hem mevcudatı, hem Cenâb-ı Hakk'ın kâinatta tecelli eden güzel isimlerini tezyif ve tahkir ettiğinden merhamete ve şefkate lâyık olmadığı gibi, şiddetli ve can yakan bir azaba da müstahaktır. Hiçbir cihetle de merhamete lâyık değildir.

Ey bedbaht dalâlet ehli ve sefahete dalanlar. Şu insanlıktan uzaklaşmaya ve ezici ümitsizliğe karşı hangi gelişmeniz, hangi fünununuz, hangi kemaliniz, hangi medeniyetiniz, hangi ilerlemeniz karşı gelebilir? İnsan ruhunun en şiddetle muhtaç olduğu hakiki teselliyi nerede bulabilirsiniz?

Hem güvendiğiniz ve bel bağladığınız ve ilâhî eserleri ve Rabbânî ihsanları onlara isnad ettiğiniz hangi tabiatınız, hangi esbabınız, hangi şerikiniz, hangi keşfiyatınız, hangi milletiniz, hangi bâtıl mabudunuz sizi, sizce ebedî bir idam olan ölümün karanlık kollarından kurtarıp; bir kabir hududundan, berzah hududundan, mahşer hududundan, sırat köprüsünden hakimane geçirebilir? Saadet-i ebediyeye mazhar edebilir?

Halbuki; kabir kapısını kapamadığınız için, siz kat'î olarak bu yolun yolcususunuz. Böyle bir yolcu, öyle birisine dayanmalıdır ki; bütün bu geniş daireler ve bu geniş hudutlar, O'nun taht-ı emrinde ve tasarruf undadır...

Hem dahi, ey bedbaht ehl-i dalâlet ve gaflet!.. "Gayrı meşrû bir muhabbetin neticesi, merhametsiz azap çekmektir" kaidesi sırrınca; siz, fıtratınızdaki Cenab-ı Hakk'ın zâtı, sıfatları ve güzel isimlerine sarfedilecek muhabbet ve marifet kabiliyetini, şükür ve ibadât cihazatını, nefsinize ve dünyaya gayr-ı meşrû bir surette sarfettiğinizden, layık olduğunuz şekilde cezasını çekiyorsunuz. Çünkü; Cenab-ı Hakk'a ait muhabbeti, nefsinize verdiniz. Mahbubunuz olan nefsinizin hadsiz belâsını çekiyorsunuz. Çünkü; hakikî bir rahatı, o mahbubunuza vermiyorsunuz.

Hem onu, hakikî mahbub olan Kadîr-i Mutlak'a tevekkül ile teslim etmiyorsunuz. Daima elem çekiyorsunuz.

Hem Cenab-ı Hakk'ın binbir güzel ismi ve sıfatlarına ait muhabbeti, dünyaya verdiniz ve O'nun parlak sanatını, kâinatta cereyan eden sebeplere taksim ettiniz; belâsını çekiyorsunuz. Çünkü; o hadsiz mahbuplarınızın bir kısmı, size "Allah'a ısmarladık!" demeyip, size arkasını çevirip, bırakıp gidiyor. Bir kısmı sizi hiç tanımıyor. Tanısa da sizi sevmiyor. Sevse de size bir fayda vermiyor. Daima ebedî ayrılıklardan ve ümitsiz dönmemek üzere zevallerden azap çekiyorsunuz.

İşte ehl-i dalâletin "saadet-i hayatiye" ve "tekemmülât-ı insaniye" ve "mehasîn-i medeniyet" ve "lezzet-i hürriyet" dedikleri şeylerin iç yüzleri ve mahiyetleri budur. Sefahet ve sarhoşluk bir perdedir, bütün bu acılan muvakkaten hissettirmez. "Tuh onların aklına!" de...

*) 32. Söz'den sadeleştirilmiştir.

Zira helâl dairesi geniştir, keyfe kâfi gelir. Harama girmeye hiç lüzum yoktur.


Altıncı Söz


İnsan ebed için yaratılmıştır. Ancak ebede müteallik amellerle tam anlamıyla huzuru bulabilir. Dünyaya bakan amellerinin neticesi ise, ahirettteki cezasından ayrı dünyada dahi hüsrana uğramaktır. Harama girmenin, haramı sevmenin bizzat içinde dahi elem olduğu gibi neticeleriyle de hüsrana sebeptir. Asay-ı Musa isimli eserinde Üstad Hazretleri bunu şu şekilde izah buyurmuş.


"Meselâ, haram sevmekte, bir kıskançlık elemi ve firak elemi ve mukabele görmemek elemi gibi çok ârızalarla o cüz’î lezzet zehirli bir bal hükmüne geçer. Ve o gençliğin suiistimâliyle gelen hastalıkla hastahanelere ve taşkınlıklarıyla hapishanelere ve kalb ve ruhun gıdasızlık ve vazifesizliğinden neş’et eden sıkıntılarla meyhanelere, sefahethanelere veya mezaristana düşeceklerini bilmek istersen, git hastahanelerden ve hapishanelerden ve meyhanelerden ve kabristandan sor. Elbette, ekseriyetle gençlerin gençliğinin suiistimalinden ve taşkınlıklarından ve gayr-ı meşru keyiflerin cezası olarak gelen tokatlardan eyvahlar ve ağlamalar ve esefler işiteceksin."


Şu satırlardan sadece haram sevmenin ve işlemenin neticelerine bakalım.


1. Haram cüz'i bir lezzet veren zehirli bir bal hükmündedir.

Yine On Üçüncü Söz'de "Yoksa, dünyevî bir lezzette çok elemler var. Bir üzüm tanesini yedirir, on tokat vurur gibi, hayatın lezzetini kaçırır." sözünden haramın kötü neticelerinin lezzetinden kat kat fazla olacağını anlıyoruz. Asay-ı Musa'dan bir iki misaline bakalım. "...Bir dirhem hazır lezzeti, ileride bir batman lezzete tercih eder. Bir dakika intikam lezzeti ile katleder, seksen bin saat hapis elemlerini çeker. Ve bir saat sefahet keyfiyle, bir namus meselesinde binler gün, hem hapsin, hem düşmanın endişesinden sıkıntılarla ömrünün saadeti mahvolur."


2. Haram sevmekte kıskançlık elemi vardır.

Misal olarak; Lemeâttaki şu tesbite bakalım. "Bir meclis-i ihvanda güzel karı girdikçe, riyâ ile rekabet, haset ile hodgâmlık depretir damarları. Yatmış olan hevesat birden bire uyanır." Evet misalde göründüğü gibi haram sevmenin bir neticesi de kıskançlık ve hasede sebep olmasıdır. İhvanları bile birbirine düşman eden bu illetin neticesinde de istenmeyen sonuçlara her zaman şahit oluyoruz.


3. Haram sevmekte ayrılık elemi vardır.

Zira dünyaya münhasır bir sevgidir. İnsanın en fazla ömrü boyunca istifade edebileceği bir sevgidir. Daha ilerisi yoktur. Onu elinde tutmaya muktedir değildir.


4. Haram sevmekte karşılık görmemek elemi vardır.

Sevdiği şeye kendisinden başkaları da taliptir. Ya da sevdiği şey onu beğenmez.


5. Harama girmek hastalıklara ve dünyevi hapislere sebeptir.

Mesela bir insan içki içip sarhoş olmakla, kendi sağlığına zarar vermekle kalmayıp, direksiyonun başına geçtiğinde, başkalarınında zarar görmesine sebep olabilmektedir. Netice itibariyle hapisleri ve hastaneleri mesken tutmaya mahkumdur.


Bu saydıklarımızdan çok daha fazlası haramlara girmenin ve haramları sevmenin neticesidir. Bu saydıklarımız sadece dünyadaki neticelerinden bir kaçıdır. Helal dairesi ise haramları aratmıyacak kadar çoktur. Mesela haram olan yiyecek-içecek sayısı bir kaç iken, helaller o bir kaç şeyden kat kat, kıyaslanamayacak kadar çoktur. Ve helal olan şeyin insana kaybettirdiği hiç bir şey yoktur.