Peygamberimizin Çocuk Sevgisi

Çocuk Sevgisi Çocuklara Şefkati Hz. Aişe (r.a.)’nin anlattığına göre, bir defasında bedevîlerden bir grup Rasûlullâh (s.a.s.)’ın huzuruna gelmişlerdi.

Bunlar bir münasebetle: “Sizler çocuklarınızı öper sever misiniz?” dediler. Sahâbiler: “Evet!” cevabını verdiler. Bedevîler: “Fakat Allah’a yemin ederiz ki, bizler öpüp okşamayız” dediler.

Bunun üzerine Peygamber Efendimiz (s.a.s.): “ Eğer Allah sizin gönüllerinizden rahmet ve şefkati çekip çıkarmışsa ben ne yapabilirim?” buyurdu.[1] Hz. Enes (r.a.) diyor ki: “Rasûlullâh (s.a.s.) biz çocukların arasına karışır ve (güler yüzle bize şaka yapar)dı.”[2]

“Çocukları hakkıyla sevmeyi, onlarla ilgilenmeyi, onları çeşitli tehlikeler karşısında korumayı cehennemden kurtuluşa vesile sayan” Sevgili Peygamberimiz (s.a.s.)’in çoluk çocuğuna düşkünlüğünü Enes b. Mâlik (r.a) şöyle nakleder: “Ben Rasûlullâh (s.a.s.) kadar çoluk çocuğuna, aile fertlerine, eli altındakilere merhameti olan hiçbir kimse görmedim. Hz. Peygamber (s.a.s.)’in oğlu İbrahim, Medine’nin yüksek taraflarındaki köylerin birinde süt annesinin yanında bulunuyordu. Hz. Peygamber (s.a.s.) -biz de beraberinde olduğumuz hâlde- onun yanına giderdi. Bir defasında Hz. Peygamber (s.a.s.) o eve gitmişti ki, ev o sırada duman içindeydi. Çünkü İbrahim’in süt babası bir demirciydi. Peygamberimiz (s.a.s.), İbrahim’i kucağına alır, onu öper, sonra da geri dönerdi.”[3]

Peygamber Efendimiz (s.a.s.) özellikle yetim ve yoksul çocuklarla yakından ilgilenir, kız çocukları arasında hizmetçi ve işçi gibi çalışmak mecburiyetinde kalanlara da merhametle davranır, onların her istediğini dinler, her ihtiyacını gidermeye çalışırdı. Nakledeceğimiz şu hâdise bu açıdan enteresandır: Hz. Muhammed (s.a.s.)’in cebinde on lirası (on dirhem) vardı. Dört lirasına elbiseciden bir gömlek aldı. Dışarıya çıkınca yoksul bir Medineli: “Ey Allah’ın Rasûlu, o gömleğe çok ihtiyacım var, onu bana verir misin?” dedi. Peygamberimiz (s.a.s.), gömleği yoksula verdi. Elbiseci dükkânına tekrar girdi, geri kalan paranın dört lirasına kendisi için bir gömlek satın aldı. Dışarıya çıkınca küçük bir kızın ağladığını gördü. Hemen yaklaşıp sebebini sordu. Bir evde hizmetçilik yapan bu küçük kız: “Ev sahibim bana un almak için iki lira vermişti, onu kaybettim, onun için ağlıyorum” dedi.

Peygamberimiz (s.a.s.) son kalan iki lirayı da bu kızcağıza verdi. Fakat küçük kız ağlamaya devam ediyordu. Peygamberimiz (s.a.s.) tekrar sordu: “Kaybettiğin iki liraya yeniden kavuştun, hâlâ niçin ağlıyorsun?” Kız: “Eve geç kaldım, beni dövmelerinden korkuyorum!” cevabını verdi. Bunun üzerine Hz. Muhammed (s.a.s.), küçük kızın elinden tuttu: “Korkma yavrum, gel benimle!” dedi. Onu eve kadar götürdü, önce selâm verdi. Ancak üçüncü selâmında kapı açıldı. Peygamberimiz: “İlk selâmımı duymadınız mı?” deyince “Duyduk ama selâmınızın artmasını ve sesinizi daha çok duymayı arzu ettik. Sana canımız feda ey Allah’ın Rasûlü, buraya kadar niye zahmet ettiniz?” dediler.

Peygamberimiz (s.a.s.): “Şu kızcağız, geç kaldım diye dövülmekten korkuyordu da bunu size kadar getirdim.” cevabını verdi. Ev sahibi: “Ey Allah’ın Rasûlü, sizin evimize gelmenize sebep olduğu için bu hizmetçi kızı (cariyeyi) âzâd ediyorum. Artık hürdür” deyince, Hz. Peygamber (s.a.s.) şöyle buyurdu: “Allah’ın bana verdiği on lira ne kadar bereketli imiş! Allah onunla peygamberine ve Medineli bir yoksula birer gömlek giydirdi, bir kız çocuğunu da sevindirdi, hürriyetinin bağışlanmasına vesile oldu! Şüphesiz bize sonsuz gücüyle rızık veren O’dur.”[4]

-------------------------------------------------------------------------------- [1] Müslim, Fedâil, 64 (M. Sofuoğlu tercümesi, VII, 197): [2] Tecrid, XII, 152/2003; Hz. Peygamber (s.a.s.) çocuklara selâm verirdi. Bk. îbn Sa’d, Tabakat, I, 382. [3] Müslim, Fedâil, 62 ( VII, 196). [4] İbn Kesir, a.g.e., 78.

Peygamberimizin Çocuk Sevgisi

Sevgili Çocuklar Peygamber Efendimiz (s.a.s.) Çocuklari çok severdi. Çocuklara karsi çok sefkat ve merhametliydi. Her konuda oldugu gibi "çocuk sevgisi'' konusunda da müslümanlara en güzel örnek olmustur. Çocugun önem ve degerini beIirten hadis-i seriflerinden bazilari sunlardi:

''Çocuk, cennet nimetlerinden biridir.''

''Çocuk kokusu, cennet kokularindandir.''

''Her agacin bir meyvasi vardir. Gönülün meyvasi da çocuktur.''

Sevgili Çocuklar ,

Hz. Peygamber (s.a.s.), sevgili torunlari Hz. Hasan ve Hz. Hüseyinli kucagina alir, oksar, öper ve severdi. Hatta namaz kilarken sevgili torunlari mübarek omuzlarina Çikarlardi.

Sevgili Peygamberimiz, Hz. Muhammed (s.a.v.) sokak ve çarsilarda karsilastigi çocuklara selâm verir , saçlarini oksar ve onlara ikrâmda bulunurdu. Çocuklara karsi çocuk gibi davranir, onlarin dünyalarina girebilmeyi en iyi O basarirdi. Bir hadis-i seriflerinde: "Küçük çocugu olan, onun hatiri için çocuklassin.'' buyurmuslardir. Kalbinin katiligindan sikayetçi olan birine "Yetimin basini oksamayi, onlari sevmeyi ve onlara ikrâm etmeyi'' ögütlemistir. Yine bir hadis-i seriflerinde: ''Cennette ferahlik ve sevinç evi denilen öyle gösterisli bir yer vardir ki, oraya yalniz çocuklari sevindirenler girebilir." buyurmuslardir.

Bir gün Rasûlullah (s.a.s) Hz. Ali'nin oglu Hasan (r.a.)'i öpmüstü. Yaninda bulunan Akra: ''Benim on çocugum var, hiç birini öpmedim." dedi. Rasulullah (s.a.s) hayretle Akra'nin yüzüne bakti ve buyurdu ki: ''Merhamet etmeyene, merhamet olunmaz."

Peygamber Efendimiz (s.a.s.), hayatinda hiç bir çocugu üzmemis ve kalbini kirmamistir. Küçük yasta Rasululah'a hizmet etmeye baslayan Enes (r.a) diyor ki: "On sene Hz. Peygamber1e hizmet ettim. Bana bir defa olsun üf demedi. insanlarin en güzel huylusuydu. ''

Sevgili Çocuklar ,

Örnegimiz ve önderimiz Peygamber Efendimiz (s.a.s.), çocuklarin egitimiyle yakindan ilgilenmis; onlarin hayirli bir nesil olarak yetismelerine çok büyük ehemmiyet vermistir. Bakiniz bu konuda neler buyurmuslar ve ne güzel bir egitimci örnegi vermislerdir:


"Çocuklariniza iyi bakiniz! Onlari güzel terbiye ediniz."

"Çocugu güzel terbiye etmek ve ona güzel bir isim vermek, evlâdin baba üzerindeki hakIarindandir.''

Sevglili Çocuklar ,

Bir anne ve babanin birakacagi en güzel ve degerli miras: islâm'a, Kur'an'a tâbi olan, vatanini, milletini seven, çaliskan, dürüst ve terbiyeli çocuklar yetistirebilmektir. Sevgili Peygamberimiz (s.a.s.) su hadis-i serifiyle bunu beyan etmislerdir: ''Hiç bir baba çocuguna güzel ahlâk ve terbiyeden daha üstün bir hediye vemis olamaz.''

Dünya ve âhiret saadetimiz için islâm ahlâkina sahip olmak ve bu kaideleri hayatimizda yasayip, yasatmak gerekir. Zaten islâm'in gayesi, güzel ahlâki tesis etmek degil midir?

Sevglili Çocuklar ,

Görüldügü gibi, Yüce Peygamebirmiz (s.a.s.) bu konuda da gereken seyleri bizlere açiklamistir. O halde, Peygamberimizin emirlerine itaaat edelim ki; dünyamiz huzurlu ve sen, âhiretimiz mutlu ve gülsen olsun. Ne mutlu Peygamber'ini örnek alan, O'nu, önder ve sünnetine uygun hayat yasamayi düstûr edinen Müslüman çocuklara!..



Yazar: Hayati OTYAKMAZ