Semanur
Özel Üye
Mesaj Sayısı : 920
Rep Gücü : 2246
Rep Puanı : 18
Kayıt tarihi : 23/06/09
Yaş : 60
Nerden : İzmir'den
 |  Konu: Dün Geçti Bugün de Geçmekte  Salı Eyl. 29, 2009 6:47 am | |
| 
Dün Geçti Bugün de Geçmekte
"Tık tık, tık, tık.. Zaman geçiyor...
Bu yazıyı okumaya başladığınız noktada değilsiniz artık.
Sayısal saatler, bizi okyanus ötesine geçiren uçaklar, hızlı otomobiller,
hayatımızı kolaylaştıran onca teknolojik buluş, zamanı daha fazla yaşamamızı sağlamadı.
Tam tersine kısalttı bu zamanı.
Erik ağacının çiçek açmasını bekleyen, ufka bakan, dalgaların kabarışını gören,
yerdeki karıncayı izleyen insan, zamanı bizden çok daha yoğun yaşıyor.
Onun hayatı, bizim gibi trafikte saatler harcayan insanlardan daha uzun."
Ne kadar da doğru söylemiş Zülfü Livaneli...
ve ben ne kadar şanslıyım ki;
Bahçemde bir erik ağacı..
Önce çiçek açtı...
Dalına bir kuş kondu...
Kuşun cinsi önemli değildi...
Kuşun sesini sabahın ilk ışıklarında da gecenin kör karanlığında da duyabiliyordum çünkü...
Ufuklara baktım...
Sebebi vardı elbette..
Sebep yaratmamıştım kendime...
Bakmam gerekliydi...
Baktım öylece ...
Beklemeyi öğrenmeliydim ve öğrendim en gerçeğiyle...
Yine de mendilimi salladım...
Benden götüren trenin ardından...
Beklemeyi bildim, salladığım mendilimle birlikte...
Bu gün tüm günü bahçede geçirdim...
Karıncaların heyacanını, telaşını gördüm...
Onları izledim, tıpkı çocukluğumda yaptığım gibi...
Ağacın dalında bir çiçek açtı sarıydı rengi...
Yolun kenarında "gelincik" tarlaları...
Hüznü anlatır bana "gelincikler" ..
O yüzden sadece seyrettim ama gitmedim yanlarına...
ve bir gül diktim bolkonumun tam altına...
Başının erdiğini görmedim göye
göremeyeceğim de sanırım...
Ama biliyorum ki,
bir gün evet bir gün uzayacak boyu...
ve mavi bir gül olacak...
Şimdi rengi kırmızı...
ve ben gitsem de onun kökleri, bir zamanlar oturduğum evin balkonun altında...
Benden sonra gelenleri saracak mis gibi kokusu...
Bunca kelimelerim... Bunca varettiğim cümlelerim boşa gitmedi...
Ben zamana karşı savaştım...
Elimde ne baltam ne de okum vardı...
Bir yürek, bir gönül gözü bir de hislerim vardı...
"Zaman" ; o bana yenik düştü...
Demiştim bir zamanlar "ben kaybetmem kazanan hep benim" diye
İnatçıyım Karedeniz dalgaları gibi elbette...
Dalgaları göremiyorlar şimdi
ama ben gönül gözümle gördüm dalgaların kıyıya vurduğunda açtığı yaraları ve de nasıl yarayı kapattığını...
Ben şanslıyım...
Hayatıma "zaman" ayırdım en başından beri...
Hayatıma kattıklarım benimdi, olması gerektiği gibi...
Hiç yalnız bırakmadım içimde uçan uçurtmaları...
Rüzgara bıraktım...
Görmeliydiniz nasıl da uçtu gökyüzünde ..
Önce nazlı, sonra alımlı...
Sonda da umutlu umutlu...
Şimdi o çok mutlu...
"Tık, tık, tık, tık... Zaman akıyor, bunu hiç unutmayın.
Bu tıkları daha değerli ve yaşanılır kılmak elimizde.
Arada sırada gökyüzüne bakalım, ağaçların yapraklarını döküşünü, sonra yine yeşillenişini seyredelim;
saliseli saatlerimizin değil, doğanın ritmini hissetmeye çalışalım; soluğumuz ağzımızda koşturmadan yaşayalım." der sonra da
Zülfü Livaneli.
Acaba aranızda yenik düşen var mı zamana?
Varsa eğer üzüleceğim şimdi yenik düşenlerin adına...
Dün geçti...
Bu gün geçmekte...
Yarına Allah Kerim...
Yine de bir umut..
Belki "tık" ları değerli bilip yaşar ve yaşanılır kılarlar...
Kim bilir?
Sevdikleri şeyleri önemserler ve de hayatı yaşanılması gerektiği gibi yaşamayı öğrenirler... Hatırlarlar ... Yaşadıklarını ve nefes aldıklarını...
Arada bir de olsa sakince nefes alır canları...
"Offf" dedikçe sıkıldıklarını...
Koştururken yetişemediği kendi hayatları...
"Ohh" derken tüm huzuru, hayatlarına yayarlar ...
Kim bilir?
Zamanın aktığını farkedenler "zamanı" yaşamayı öğrenirler...
Arada sırada başlarını gökyüzüne kaldırıp etraflarına bakarlar...
Vildan Uyar  | |
|
