tÜRKİYE tOPRAĞINA SECDE

Soru: Efendim, geçenlerde Türkiye’den gelen topraklardan seccade yapmak istediğinizi ama bid’at çıkarmamak için bundan vazgeçtiğinizi söylediniz. Gönlünüz bu ölçüde vatan sevgisi ve hasretiyle dolu olduğu halde gurbette onuncu seneyi de tamamladınız. Duygularınızı lutfeder misiniz?

Şimdi, ben size bir de sabrın, vuslata karşı sabır demişim ya yani, benim ölüm iştiyakıyla sabaha gözlerimi açmadığım bir gün yoktur; “Bugün ölmedim” diye yine üzülürüm hep. “Bugün de ölmedim!..Yazık…Bir leş gibi yaşıyorum…” Oysa, Efendime kavuşacak, hele dün böyle ciğerlerimin üzerine oturdu. Ne güzel o alem yani. Peygamber Efendimiz var, Ebubekir var, Ömer var, Osman var. Ta onlardan beriye bir sürü güzel insan var. Şimdi bunlar çok önemli bizim için. Bu arzuyu duymak da, benim ki sığ olabilir. O da çok önemli. Öbür tarafın iştiyakıyla yanma, tutuşma, buraya ait her şeyi elinin tersiyle itme bir yönüyle, çok önemli. Fakat bana göre, onlar nasıl olsa bir gün olacak, nasıl olsa bir gün olacak şeyler için, bir yönüyle belki sizin burada belli ölçüde tedbirinizi sizin stratejilerinizle, planlarınızla olması icap eden bazı hususlar vardır ki, onları feda edemezsiniz burada. Yani, bir hizmet yapılacaksa, bir vahdeti vucudiyet korunacaksa burada, iki tane üç tane insana bile bir şey anlatabilecekseniz şayet, o olacak şey dursun hele. Ben ona sabredeceğim. İşte ona, vuslata karşı sabır (denir). Belaya sabrın ötesinde, ibadete karşı sabrın ötesinde, mahsiyete karşı dayanma sabrın ötesinde, zamanın çıldırtıcılığına karşı sabrın ötesinde burnunun kemikleri sızlayacak. Muhammed diye (S.A.V.). Fakat nasıl olsa sen bir gün olacaksın. Fakat burada hele bu leşin yapacağı bazı şeyler varsa, bence onların olması lazım. Tezkeremi ben dolduramam, burda tutuyorsanız. Miat dolunca, sizden mesaj gelinceye kadar, kendime rağmen yaşayacağım. Şimdi bunu bir yere koyun da hani, vatan için de öyle. Vatanımı, toprağımı severim. Orada herhangi bir hercü merce, karışıklığa sebep vermemek için, o toprakları koklar, yüzüme gözüme sürerim ama, fakat nasıl olsa siz buradasınız, ben de Türkiye’nin her yerinde yaşıyor gibiyim ama, fakat o benim güzel ülkem orada beni bahane ederek , daha gitmeden her gün şom ağızlı bir kısım ashabı cerahit her fırsatı değerlendirip aleyhinize yazılar yazıyorlar. Oraya gittiğinizde, o mesele etrafında bir kızıl kıyamet koparmayacaklarına dair teminat veremezsiniz. Ve sizin en güçlü şeyleriniz bile bunun altından kalkamazlar. Hiç kimseyi zor bir durumda bırakmamak ve Türkiye’de bir problem unsuru olarak, orada bulunmamak için, burada da kendime rağmen yaşadığımı kabul edebilirsiniz. Yerin altında bile, Türkiye’de bir huzursuzluk olmasın diye yaşamaya razı olabilirim. Yerin altında…Bir tane dehliz açarsınız, üzerimi kapatırsınız, bir hava deliği açarsınız orada, ara sıra ekmek ve su atarsınız içerde. Ben alır onlarla geçinir, orada kalırım. Tek Türkiye’de olumsuz bir şey olmasın. Merak edenler her yerden gelmiş topraklarımı da görebilirler. İşte onlara bir kutu yaptırdım. Geçende aklımdan geldi ki, Türkiye toprağına secde edemiyorum. Başımı onun toprağında yere koymaya arzu ettim. Acaba dedim, ben onları, hepsini bir tahta üzerine döksem her yerinkini, çamur yapsam, dondursam sonra namaz kılarken onu koysam. Bu benim hissiyatım. Sonra hissiyatıma şerri ve Kur’ani mantığım karşı çıktı, dedi ki; “Sen böyle bir şey yaparsan, bu defa herkes, haydi Türkiye toprağından bir seccade… “ Yeni bir bi’dat icat etmiş oluruz. O da ayrı bir yırtık meydana getirir. Evet demek istediğim buydu.