Muhabbet Nedir? İnsan kime ve ne ölçüde muhabbet edecektir?

Muhabbet Nedir? İnsan kime ve ne ölçüde muhabbet edecektir?


Muhabbetullah, Allah-ü Teâlâ`nın kemâl ve cemâlini idrak ve takdir
nispetinde kalpte hâsıl olan bir nûrdur. Bu muhabbet ile insan ruhu,
kederlerden ve hüzünlerden kurtulur. Sırf sürür ve sevince kavuşur. İnsan ruhunu ulvî kemâle ulaştıran vesilelerin en sağlamı, Allah sevgisidir.

Cenâb-ı Hak, insanın kalbine nihayetsiz bir muhabbet kabiliyeti
ihsan etmiştir. Bu sonsuz muhabbet, ancak zât ve sıfatlarıyla nihayetsiz
kemâlde bulunan Allah içindir. Yâni, insana lütfedilen bu sevgi kabiliyeti, O`nun Allah`ı sevmesi içindir.

Ayrıca bütün güzellikler, ihsanlar ve ikramlar O’nun Zatının
sıfatlarının ve esmasının güzelliğindendir. Muhabbet ettiğimiz ve
sevdiğimiz, çiçekler, ağaçlar ve meyveler, yıldızlar, bağlar ve
bahçeler ve hatta cennet, Cenab-ı Hakk’ın güzelliğinin birer aynası ve
cemalinin birer cilvesidir.

Öyle ise , Cenab-ı Hakk’ın sevgisine mazhar olmak en büyük bir bahtiyarlık ve saadettir.

İnsan bir şeyi yada ondaki kemâl , yahut ondan aldığı lezzet ve
gördüğü menfaat için sever . Meselâ , bir Müslüman peygamberleri ,
evliyaları , irfan ve fazilet sahibi zâtları , onlardaki kemalât için
sever. Kendisine ihsan eden kimseleri, onlardan gördüğü lütuf ve
ikramları için sever. Yediği yemek ve meyveleri ise lezzetleri için
sever.

İnsan, aklen ve vicdanen bilir ki, lezzet aldığı bütün
bu mahlûkatın hepsi Allah`ındır. Hepsini O yaratmıştır. Bunlarda
tecelli eden bütün kemâl, cemâl ve ihsanlar, hep O`ndan gelmektedir.

Öyleyse, insan kendindeki bu nihayetsiz muhabbet kabiliyetini,
evvelâ ve bizzat Allah`a verecek, diğer bütün muhabbete lâyık zâtları,
nimetleri ve ihsanları da Allah için sevecektir.

Bu sebeple, biz Müslümanlar başta Peygamberimiz (SAV) olmak üzere,
Dört Halifeyi, Âl-i Beyt`i, bütün Sahâbe-i Kirâmı Allah nâmına, "Allah onları sevdiği ve sevmemizi istediği"
için seviyoruz. Eğer bu zâtları, Allah için değil de, sırf kendi
şahsiyetleri için sevsek, o zaman Hıristiyanların düştüğü vartaya,
tehlikeye biz de düşmüş oluruz. Zira, onlar Hz.İsa`yı (A.S.) Allah`ın
bir Resulü, elçisi olarak, Allah nâmına değil de, -hâşâ- Allah gibi seviyorlar. O`nu, Allah`a ortak koşmakla küfre düşüyorlar.

Kur`ân-ı Kerim, insanların dünyevî ve uhrevî bütün davranışlarına
ölçü getirmiştir. Konuşmalarına, yiyip içmelerine, ticaretlerine... ölçü
koyduğu gibi, fikir ve his âlemlerine de ölçüler koymuştur.

Biz Müslümanlar sınırsız ve nihayetsiz olarak ancak Allah`ı severiz.
Sonra Peygamberimizi (SAV) severiz. Ama, O`nu (SAV) -hâşâ- Allah gibi değil, Allah`ın kulu ve Resulü olarak severiz.
O`ndaki bütün kemalâtın kendi zâtından değil, Allah`dan olduğuna iman
ederiz. O`nun, Cenâb-ı Hakk`ın isim ve sıfatlarının tecellisine en
kapsamlı bir ayna olduğunu bilir ve bu itibarla kendisini canımızdan,
malımızdan ve akrabalarımızdan daha çok severiz.

Allah ve Resulünden sonra diğer peygamberleri, sonra Dört Halifeyi,
sonra diğer sahâbeleri severiz. Sonra da derecelerine göre, bütün
evliyâları ve mü`minleri severiz... Böylece, sevgimizde Allah’ın koyduğu
ölçülere aynen uyarız.

Allah`ı sevmenin nasıl olacağına gelince, bu hususta Kur`ân-ı Kerîm şu ölçüyü koymuştur:

"De ki: Eğer Allah`a muhabbetiniz varsa hemen bana uyun ki,
Allah da sizleri sevsin ve suçlarınızı mağfiretle örtsün. Allah
Gafûr`dur, Rahîm`dir."(Âl-i İmrân, 31)

Yukarıdaki âyet-i kerîmenin tefsirinde şöyle buyurulmaktadır:

Allah`a (c.c.) imanınız varsa, elbette Allah`ı seveceksiniz.
Madem Allah`ı seveceksiniz, Allah`ın sevdiği tarzı yapacaksınız. Ve o
sevdiği tarz ise Allah`ın sevdiği zâta benzemelisiniz. O`na benzemek
ise, O`na ittiba etmek (tâbi olmak)tir. Ne vakit O`na ittiba etseniz
Allah da sizi sevecek. Zaten siz Allah`ı seversiniz; tâ ki, Allah da
sizleri sevsin"] Bediüzaman Said Nursî, Lem`alar]

Bu âyet-i kerîme ve tefsirinden anlaşıldığı gibi, Allah`ı sevmenin
tarzı, Peygamber Efendimize (SAV) uymaya çalışmaktır. Bir mü`min,
itikad, ahlâk ve ibadette Resûlüllah`a benzemek ve O`nun getirdiği bütün
ahkâmı mümkün olduğu kadar tatbik etmekle Allah`ı sevmiş olur. Ashâb-ı
kirâmın büyüklüğü, Resûlüllah`a tâbi olmakta en ileri seviyede
olmalarındadır. Bu vadide, Hz.Ali (RA) ve Âl-i Beyt`in de müstesna bir
yeri vardır. Öyleyse onları seven her mü`min de, onlar gibi
Peygamberimize (SAV) tâbi olmakla mükelleftirler. Hülâsa, Peygamberimiz
(SAV), Allah`ın sevdiği, razı olduğu insan modelidir. Bir mü`min O
Rehber-i Ekmel`e benzediği ölçüde Allah`ı sevmiş ve O`nun muhabbetini
kazanmış olur.

Peygamberimize benzemek ise, fiilleriyle,
sözleri ve emirleriyle, hâl ve davranışlarıyla O`nun bütün Sünnetine
uymakla mümkün olur. Buna göre, Sünnet-i Seniyye`ye tam riayet etmek
isteyen bir mü`min, Resûlüllah Efendimiz (SAV) gibi -farz, vâcib,
sünnet- bütün namazlarını kılacak, orucunu tutacak, zengin ise hacca
gidecek ve zekât verecek, Kur`an`ı okuyacak, O`nun sevdiklerini sevecek,
sevmediklerini sevmeyecek. O`nun ahlâkına mümkün olduğu kadar uymaya
çalışacaktır. Elbette, Hz.Ali (RA) ve Âl-i Beyt`i sevmek de, Peygamber
Efendimizin (SAV) binler hâllerinden birisidir. Bir Müslüman için, bütün
ibadetleri terk ederek, Peygamberimizin sadece bir haliyle hâllenmek,
elbette kâfi değildir.